11 Көндәлек икмәгебезне безгә бүген бир.
Аның авызыннан чыккан боерыклардан тайпылмадым, сүзләрен йөрәгемдә сакладым.
Минем һәрбер сөягем: «И Раббым, Сиңа тиң тагын кем бар?! Бичара мазлумны Син көчленең кулыннан, фәкыйрь-юксылны талаучыдан коткарасың!» – дип әйтер.
алдашуны һәм ялган сүзне миннән читләштер, миңа фәкыйрьлек тә, байлык та бирмә, мине көндәлек икмәгем белән туендыр.
Ул кеше биектә яшәр, аның яшәү урыны кыядагы ныгытма булыр, аның ашар икмәге дә, эчәр суы да бетмәс.
Гайсә аңа болай дип җавап бирде: – «Кеше икмәк белән генә түгел, Аллаһы әйткән һәр сүз белән яши», – дип язылган Изге язмада!
Безгә көндәлек икмәгебезне биреп тор.
Андый кешеләргә Хакимебез Гайсә Мәсихнең исеме белән әмер бирәбез һәм өндибез: ризыкларын, үзләре хезмәт куеп, тыныч кына эшләп тапсыннар.
Ризыгыбыз һәм кием-салымыбыз булса, шуның белән канәгать булыйк.
Раббының, Үз халкын кайгыртып, басуларда зур уңыш үстерүен ишеткәннән соң, Нагомия үзенең киленнәре белән бергә Мәаб җиреннән туган иленә кайтырга карар кылды.
