6 Тәкъвалыкка ачыккан һәм сусаган кешеләр бәхетле, чөнки аларның ул теләге үтәлер.
Гилыгад Минекедер, Менашше да Минеке. Эфраим – башыма кигән очлымым, Яһүдә – хөкемдарлык таягым.
Уклар атып таратты дошманны, яшеннәр чатнатып тар-мар китерде.
Курыкмастан, шулай һич көтмәгәндә гаебе юк кешегә яшеренеп аталар.
Бөтен җир йөзе Сиңа сәҗдә кыла, Сиңа, Синең исемгә мәдхияләр җырлый».
И Раббы, Син, Үз җиреңә миһербанлы булып, Ягъкуб өммәтен яңадан тергезгәнсең.
Яман кешенең курыкканы үз башына килер, ә тәкъва кешенең теләге үтәлми калмас.
Тәкъвалыкка вә тугрылыкка омтылучы кеше имин яшәр һәм кадер-хөрмәт казаныр.
Килдем мин үз бакчама, сеңлем-кәләшем, мирра белән хуш исле үләннәр җыйдым, кәрәзле балдан авыз иттем, сөтемне дә, шәрабымны да эчтем. И дусларым, ашагыз! Эчегез, гашыйклар, туйганчы эчегез!
Күкләр Хуҗасы Раббы Сион тавында барлык халыклар өчен тәмле-тәмле ашамлыклардан, иң яхшы шәраблардан табын корачак; анда туклыклы ризыклар һәм иң яхшы, сөзелгән шәраблар булачак.
Мазлумнар вә фәкыйрь-юксыллар су эзли, телләре сусаудан кибә, ә су юк. Мин, Раббы, аларны ишетермен, Мин, Исраил Алласы, аларны ташламам!
чөнки сусаган туфракка – су, корыган җиргә ташкыннар-елгалар агызам Мин, Үземнең Рухымны нәсел варисларыңа, фатихамны балаларыңа яудырам.
Шулай итеп, Хуҗа-Раббы болай ди: «Минем колларым ашар, ә сез ачлыктан интегерсез; Минем колларым сусынын басар, ә сез сусаудан газап чигәрсез;
Шунда сез аның күкрәк сөтен имәрсез, үзегезгә юаныч табарсыз, аның ташып торган муллыгыннан ләззәтләнерсез».
Хәле киткәннәргә Мин – су, алҗыганнарга ризык бирәчәкмен».
Нигъмәтләре белән ачларның тамагын туйдырды, ә байларны буш кул белән җибәрде.
Әй сез, хәзер ач калганнар, бәхетлесез! Сез тук булачаксыз. Әй сез, күз яше коючылар, бәхетлесез! Сез сөенечтән көләчәксез.
Хәзер тук булганнар, сезгә – кайгы! Сез ачка интегерсез. Бүген авыз ерып көлүчеләр, сезгә – кайгы! Сез хәсрәт чигәрсез һәм еларсыз.
ә Мин бирәчәк суны эчкән кеше һичкайчан сусамас. Мин биргән су аңарда мәңгелек тормышка ага торган чишмәгә әвереләчәк, – дип җавап бирде.
Фани ризык өчен түгел, мәңгелек тормыш бирә торган ризык өчен тырышыгыз. Аны сезгә Адәм Углы бирәчәк, чөнки Аллаһы Ата, Адәм Углын хуплап, Үзенең тамгасын салды, – диде.
Бәйрәмнең соңгы, бөек көнендә Гайсә, торып басып, көчле тавыш белән болай дип әйтте: – Кем сусаса, шул Минем янга килсен һәм эчсен.
Алар һичкайчан ачыкмаслар, һичкайчан сусамаслар. Аларны кояш та, эсселек тә көйдермәс инде,