39 Ә Мин сезгә әйтәм: үзеңә явызлык кылучыга каршы килмә. Уң яңагыңа суккан кешегә сул яңагыңны да куй.
Кенагана углы Сәдыкыйя шулчак, Михая янына килеп: – Раббы Рухы сиңа сөйләр өчен миннән нинди юл белән китте икән?! – диде дә аның яңагына сугып җибәрде.
авызларын ыржайтып, мине мыскыллыйлар, ачуланып, яңакларымны чабаклыйлар; бөтенесе миңа каршы сүз берләшкән.
«Явызлык өчен тиешен кайтарырмын», – димә, бу эшне Раббыга тапшыр, Ул сине саклап калыр.
«Ул миңа нәрсә эшләгән булса, мин дә аңа шуны ук эшлим, аның кылган эшенә муафыйк җавап бирәм», – димә.
Кыйнаучыларга – җилкәмне, сакалымны йолкучыларга яңагымны куйдым, битемне – хурлаудан, төкерекләрдән яшермәдем.
Кыйнаучыга яңагын куйсын ул, күңеле кайтканчы тиргәлсен.
Үз халкың арасында беркемнән дә үч алма һәм аңа карата ачу тотма; якыныңны үзеңне яраткан кебек ярат. Мин – Раббы.
Әй син, кодрәтле шәһәр, гаскәреңне тупла, чөнки сине дошман камап алды! Исраил хөкемдарының яңагын таяк белән кыйнар алар.
Берәрсе сине хөкемгә тартып, күлмәгеңне алырга теләсә, аңа өске киемеңне дә бир.
Алар, Гайсәнең күзен каплап, Аңардан: – Пәйгамбәрлегеңне күрсәт әле: Сиңа кем сукты? – дип сорадылар.
Канун белгечләре һәм фарисейлар исә, Гайсәне гаепләргә сәбәп эзләп, шимбә көнне авыруларны савыктырмасмы икән, дип Аны күзәтеп тордылар.
Гайсә аңа: – Мин ялган сөйләгән булсам, ялган икәнен исбат ит, ә дөресен сөйләгәнмен икән, нигә Миңа сугасың? – дип җавап бирде.
Бер-берегезне хөкемгә тарту инде үзе үк сезнең тулысынча җиңелүегезне күрсәтә. Сезгә рәнҗетелгәннәр һәм алданганнар булып калу яхшырак түгелме?
Карагыз аны, берәү дә явызлыкка явызлык белән җавап бирмәсен. Һәрвакыт бер-берегезгә һәм бар кешеләргә яхшылык эшләргә тырышыгыз.
Сезнең әле гөнаһка каршы көрәштә кан түккәнче каршылык күрсәткәнегез булмады.
Гаепсезне хөкем итеп үтердегез; ул сезгә каршы килми.
Яманлыкка яманлык белән яки ачулы сүзләргә ачулану белән җавап кайтармагыз. Киресенчә, фатиха бирегез, чөнки сез фатиха кабул итәргә чакырылдыгыз.