37 Сезнең „Әйе“ дигән сүзегез – „Әйе“, „Юк“ – „Юк“ булсын. Шуннан артык һәммәсе иблистән була.
Патшалык хакындагы сүзне ишетүче һәм аңламаучы һәркемнең йөрәгенә чәчелгәнне явыз иблис килеп алып китә. Бу – юл буена чәчелгән орлык.
Басу – дөнья ул, яхшы орлыклар – Патшалык кешеләре, тиле бодай – явыз иблис кешеләре,
Явыз ниятләр, кеше үтерү, зиначылык, фәхешлек, урлашу, ялган шаһитлык итү, хурлау кешенең йөрәгеннән чыга бит.
Башың белән дә ант итмә, чөнки чәчеңнең бер бөртеген генә дә ак яки кара итә алмыйсың.
Безне сынауга дучар итмә, ә явыздан сакла.
Аларны дөньядан алуыңны түгел, бәлки явызлыктан саклавыңны үтенәм.
Сезнең атагыз – иблис, һәм сез атагызның теләкләрен үтәргә телисез. Ул баштан ук кеше үтерүче булып, хакыйкатьне тотмады һәм хәзер дә тотмый, чөнки аңарда хакыйкать юк. Ялган сөйләгән вакытта, ул үзенекен сөйли, чөнки ул – ялганчы һәм ялганның атасы.
Ялганны кире кагып, бер-берегезгә дөрес сүз генә сөйләгез, без барыбыз да бер тән әгъзалары бит.
һәрчак иман калканын кулларыгызда тотыгыз, аның ярдәмендә явыз иблиснең утлы укларын сүндерә алырсыз.
бер-берегезгә ялган сөйләмәгез. Сез бөтен кылган гамәлләрегез белән бергә элекке яшәү рәвешегезне кием салгандай салып ташладыгыз бит
Сүзегез һәрвакыт ягымлы, мавыктыргыч һәм төпле булсын, һәркемгә ничек җавап бирергә кирәклеген белегез.
Ә Хаким Гайсә Ул ышанычлы. Ул сезне ныгытыр һәм явыздан саклар.
Иң элек, имандашларым, ант итмәгез; күк-җир белән дә, йә башка нәрсә белән дә ант итмәгез. Аллаһы хөкеменә эләкмәс өчен, сезнең «Әйе» дигәнегез «Әйе» булсын, «Юк» – «Юк» булсын.
Аталар, сезгә язам, чөнки баштан ук Булучыны сез танып белдегез. Егетләр, сезгә язам, чөнки сез явыз иблисне җиңдегез.
Явыз иблистән булган һәм үзенең энесен үтергән Кабилдәй булмагыз. Ул ни өчен энесен үтергән? Чөнки Кабилнең эшләре явыз, ә энесенең эшләре хак булган.
Аллаһыдан туганнарның гөнаһ кылмавын без беләбез, аларны Аллаһыдан туган Угыл саклый һәм явыз иблис аларга кагыла алмый.