34 Ә Мин әйтәм: бөтенләй дә ант итмә! Күк белән дә ант итмә, чөнки ул – Аллаһының тәхете.
Бу юмакай авызларны, масаючан телләрне Раббы юк итәчәк.
Һәркемне: гаделне һәм гаделсезне дә, игелеклене һәм явызны да, пакьне һәм нәҗесне дә, корбан бирүчене һәм корбан бирмәүчене дә бер үк язмыш көтә; гаепсезгә ничек булса, гаеплегә дә – шул ук язмыш; ант итүчегә дә, ант итәргә куркучыга да – бер үк төрле.
Мәһабәт вә бөек, мәңге яшәүче, исеме Изге булган Зат болай ди: «Мин изге биеклектә яшәсәм дә, хәсрәтлеләр, төшенкелеккә бирелгәннәр янындамын – Мин аларның рухын күтәрермен, йөрәген терелтермен!
Раббы болай ди: «Күк – Минем тәхетем, Җир – аякларым баскан урындыр. Нинди йорт сала аласыз соң сез Миңа?! Нинди урын Миңа торак була ала?!
«Күк – Минем тәхетем, җир – аякларым баскан урындыр, – ди Раббы. – Нинди йорт сала аласыз сез Миңа?! Нинди урын Миңа торак була ала?!
Иң элек, имандашларым, ант итмәгез; күк-җир белән дә, йә башка нәрсә белән дә ант итмәгез. Аллаһы хөкеменә эләкмәс өчен, сезнең «Әйе» дигәнегез «Әйе» булсын, «Юк» – «Юк» булсын.