12 Шатланыгыз һәм куаныгыз, чөнки күкләрдә сезгә әҗере зур булачак. Сезгә кадәр яшәгән пәйгамбәрләрне дә шулай эзәрлекләгәннәр.
Бу вакыйгалардан соң Раббы, Ибрамга күренеш иңдереп, болай диде: «Курыкма, Ибрам! Мин – синең калканың. Аласы бүләгең зур булыр».
Мәликә Изебел Раббы пәйгамбәрләренең җаннарын кыярга тотынгач, Раббының йөз пәйгамбәрен иллешәрләп тау мәгарәсенә яшерүем һәм аларны ашатып-эчертеп тотуым хакында сиңа, минем әфәндемә, мәгълүм түгелмени?!
Шуннан Изебел, «Син аларның җанын кыйган кебек, иртәгә шушы вакытка мин дә синең җаныңны кыймасам, аллаларымның иң каты каһәре төшсен миңа» дигән сүзләрен җиткерер өчен, үзенең илчесен Ильяс янына җибәрде.
Ахаб Ильясны күрүгә: – Син мине тагын таптың, и дошман! – диде. Ильяс исә аңа: – Таптым, чөнки син, Раббы күзенә ятышсыз күренгән гамәлләр кылып, бөтен йөрәгең белән шуңа бирелдең, – дип җаваплады. –
Аңа җавап итеп Исраил патшасы: – Раббыга мөрәҗәгать итәрдәй тагын бер кеше бар, ләкин мин аны яратмыйм, чөнки, пәйгамбәрлек кылганда, миңа кагылышлы мәсьәләләрдә аның яхшы сүз әйткәне юк, яманны гына сөйли; ул – Имла углы Михая, – диде. – Алай дип әйтмә, патша, – диде аңа Еһошафат.
Шуннан ул Ильяс янына илле кешелек гаскәр белән үзенең гаскәрбашын җибәрде. Алар килеп җиткәндә, Ильясның тау өстендә утырган чагы иде. Төркем башлыгы аңа: – Аллаһы кешесе! Патша сиңа түбән төшәргә боера, – диде.
Асаның гаиптән хәбәр бирүчегә ачуы чыгып, ул аны зинданга япты, чөнки аның сүзләре патшаны тәмам ярсыткан иде. Шул көннәрдә халык арасыннан да кайберәүләр Асадан бик нык җәбер күрде.
Әмма алар Аллаһы хәбәрчеләрен мәсхәрәләде генә, Аллаһы сүзләрен игътибарга алмыйча, Аның пәйгамбәрләрен мыскыл итте. Ахыр чиктә Раббының Үз халкына булган ярсуы ташып түгелде, һәм һичкемнең котылыр чарасы калмады.
Ләкин тора-бара алар, буйсынмас булып, Сиңа каршы баш күтәрделәр, Кануныңнан йөз чөерделәр, Сиңа кире кайтырга үгетләгән пәйгамбәрләреңне үтерделәр, Сиңа бик тә мәсхәрәле сүзләр әйттеләр.
Мәрхәмәт кылучы Аллаһы миңа ярдәмгә килер, дошманымның җиңелүен миңа Үзе күрсәтер.
Яман кешенең бар эше өметсез чыгар, ә тәкъвалык орлыгы чәчүченең әҗере ышанычлы булыр.
Тәкъва кешегә: «Син бәхетле!» – дип әйтегез, чөнки ул үзе кылган гамәлләрнең савабын алачак.
Юкка гына Мин сезгә, әй халкым, җәза бирдем – акылыгызга килмәдегез сез. Кылычыгыз, ерткыч арыслан сыман, пәйгамбәрләрегезне үтерде.
Раббы иңдергән шушы сүзләрне Иремия кешеләргә сөйләп бетерүгә, руханилар, пәйгамбәрләр һәм бар халык аны эләктереп алды да: – Үтерегез аны, үтерегез! – дип кычкырырга тотынды. –
– Ялган сүз сөйлисең! Килданиләр ягына качарга теләмим мин! Ләкин Ирия аны тыңламады, Иремияне тотып алып, түрәләр янына алып китте.
Адәм Углы Атасының балкып торган шөһрәте һәм Үз фәрештәләре белән килер дә һәркемгә гамәленчә бирер.
Ураза тотканда, икейөзлеләр кебек караңгы чырайлы булмагыз. Үзләренең ураза тотуларын кешеләр күрсен дип, алар шулай моңсу булып йөриләр. Сезгә хак сүз әйтәм: алар әҗерләрен тулысынча алдылар.
И-и Иерусалим! Пәйгамбәрләрне үтерүче, хозурыңа җибәрелгәннәрне ташлар атып кыйнаучы шәһәр! Кош үзенең балаларын канат астына җыйган кебек, Мин дә синең халкыңны ничә тапкыр шулай бергә җыярга теләдем, әмма сез, Иерусалим кешеләре, каршы килдегез!
Шул көнне куаныгыз һәм шатлыктан сикерегез, чөнки күктә сезгә әҗере зур булачак. Ул кешеләрнең ата-бабалары да пәйгамбәрләр белән шулай эшләгәннәр.
Ә сез, киресенчә, дошманнарыгызны яратыгыз, аларга яхшылык эшләгез, кире алырмын, дип өметләнмичә бурычка бирегез. Шулай эшләсәгез, сезгә әҗере зур булыр, һәм сез Аллаһы Тәгаләнең балалары булырсыз. Яхшылыкның кадерен белмәүчеләргә һәм явызларга да миһербанлы бит Ул.
Төн уртасындарак Паул белән Силас дога кылдылар, Аллаһыны мактап, мәдхияләр җырладылар, ә тоткыннар аларны тыңлап утырдылар.
Рәсүлләр исә, Гайсә исеме өчен кимсетелүгә лаек булганнарына шатланып, Киңәшмәдән чыгып киттеләр.
Моның белән генә түгел, михнәт чигүләребез белән дә мактанабыз, чөнки михнәт чигүләр – чыдамлык,
Утыртучы белән су сибүче – асылда бер, әмма һәркайсы савабын үзенең хезмәтенә карап алачак.
Кыска вакытлы җиңелчә әлеге газап чигүебез безнең өчен бик күркәм мәңгелек яшәеш китерә.
Сезгә Мәсихкә иман итү генә түгел, Аның өчен газап чигү дә бүләк ителде.
Аллаһыга корбан буларак тәкъдим ителгән иманыгызга һәм хезмәтегезгә өстәп, хәтта үз җанымны фида кылсам да, мин куанам һәм сезнең барыгыз белән дә шатлыгымны уртаклашам.
Хәзер сезнең хакка кичергән михнәтләремә сөенәм. Үз тәне булган иман итүчеләр бердәмлеге өчен Мәсих газапларының җитмәгән өлешен тән газапларым белән тулыландырам.
Яһүдиләр Хаким Гайсәне һәм пәйгамбәрләрне үтергәннәр, ә безне куып җибәрделәр. Алар Аллаһыга да мәгъкуль түгел, бар кешеләргә дә каршы.
Тоткынлыктагы кешеләр белән бергә кайгырдыгыз, милкегездән мәхрүм иткәндә, сез сөендегез дә, чөнки үзегезнең әйбәтрәк, мәңгелек байлыгыгыз барын белә идегез.
Ул булачак әҗерне карап торган, шуңа күрә Мәсих хакына хурлык кичерүне Мисыр хәзинәләреннән кадерлерәк байлык дип исәпләгән.
Алар иман белән патшалыкларны буйсындырганнар, гаделлек урнаштырганнар, вәгъдә ителгәннәрне алганнар. Арысланнарның авызларын япканнар,
Иманнан башка Аллаһыга ярап булмый бит, чөнки Аңа килүче һәркем Аның барлыгына һәм Аны ихластан эзләгән кешеләргә әҗерен бирми калмаячагына инанырга тиеш.
Имандашларым, төрле сынауларга эләгүне үзегезгә зур шатлык дип кабул итегез.
Имандашлар, Раббы исеменнән сөйләгән пәйгамбәрләрнең газаплануыннан һәм түземлегеннән үрнәк алыгыз.
Киресенчә, Мәсихнең даны ачылганга да тантана итеп куану өчен, Аның газапларында катнашучы буларак шатланыгыз.
– Кылган игелегең өчен, Раббы сиңа яхшылык белән җавап кайтарсын! Раббының, Исраил Алласының шәфкать канаты астына сыенырга дип килгәнең өчен, Раббы сине Үзе бүләкләсен!