7 Тизрәк барып, шәкертләренә: «Гайсә үледән терелтеп торгызылды! Ул сездән алда Гәлиләягә бара торыр. Сез Аны шунда күрерсез», – дип әйтегез. Мин сезгә шуны әйтер өчен килдем.
Курыкмагыз да, калтыранмагыз да: Мин боларны борынгы заманнарда ук сезгә игълан итмәдемме, алдан әйтеп куймадыммы әллә?! Сез – Минем шаһитларым. Миннән башка икенче бер алла бармы?! – Юк, бүтән кыя юк! Мин берсен дә белмим!»
Сөйләп бирегез, дәлилләр китерегез! (Әйдә, киңәшләшсеннәр үзара!) Кем бу турыда алдан хәбәр итте, борынгы заманда ук кем сөйләп бирде? – Мин, Раббы, түгелме?! Миннән башка икенче бер алла юк! Мин гадел вә коткаручы Аллаһы, бүтән андый берәү дә юк!
Менә Мин сезгә барысы хакында алдан әйтеп куйдым.
Әмма, Мин терелеп торганнан соң, сездән алда Гәлиләягә бара торырмын, – дип әйтте.
Шунда Гайсә: – Курыкмагыз! – диде. – Барыгыз, шәкертләремә Гәлиләягә барырга кушыгыз. Алар Мине шунда күрерләр.
Хатыннар ашыга-ашыга кабер яныннан киттеләр. Куркып һәм бик нык шатланып, шәкертләренә сөйләргә йөгерделәр.
Әмма үледән терелгәннән соң, Мин сездән алда Гәлиләягә бара торырмын.
Мәрьям, барып, элегрәк Гайсә белән бергә йөргән һәм хәзер хәсрәткә төшеп елап утырган кешеләргә Гайсәне күрүе турында хәбәр итте.
Алар, кире кайтып, башкаларга хәбәр иттеләр. Әмма аларның сүзенә дә ышанмадылар.
– Хакимебез, чыннан да, үледән терелде һәм Шимунга күренде, – дип сөйләшеп тора иделәр.
Мин сезгә бу сүзләрне, ул хәл тормышка ашканда, сезнең ышануыгызны теләп, хәзер сөйләдем.
Әлеге вакыт җиткәч, ул хакта сөйләгәннәремне исегезгә төшерер өчен, боларны сезгә алдан әйтеп куйдым. Мин боларны сезгә башта ук сөйләмәдем, чөнки сезнең белән бергә булдым.
күмелде һәм, Изге язмада әйтелгәнчә, өченче көнне үледән терелтелде.
шуннан бер үк вакытта биш йөздән артык имандашка күренде. Аларның күбесе әлегә кадәр исән-сау, ә кайберләре үлде инде.