43 Ул Аллаһыга таяна. Әгәр Ул Аллаһыга яраклы булса, ул чакта Аны Аллаһы коткарсын! Ул Үзен Аллаһы Углы дип атый бит.
И Раббым, дошманнарым шулкадәр күбәйде! Күпләр миңа каршы баш күтәрә!
Барча патшалар сәҗдә кылсын каршысында, барча кавемнәр аңа коллык итсен.
Хизәкыйя сезне: „Раббы, һичшиксез, коткарачак безне, бу кала Ашшур патшасы кулына бирелмәячәк“, – дип өметләндермәсен».
„Раббы безне коткарачак“, – дип, Хизәкыйя сезне саташтырмасын. Бүтән халыкларның илаһларыннан берәрсе Ашшур патшасы кулыннан үз җирен коткарып кала алдымы?!
– Яһүдә патшасы Хизәкыйягә әйтегез: «Өметләнеп торган Аллаң, Ашшур патшасы Иерусалимне яулап ала алмас, дип сине алдамасын.
– Син, Аллаһы йортын җимереп, аны өч көндә төзүче, Үзеңне коткар! Аллаһы Углы булсаң, төш хачтан! – диделәр алар.
Йөзбашы һәм аның белән Гайсәне саклаучы гаскәриләр, җир тетрәүне һәм башка хәлләрне күреп, бик нык курыктылар. – Ул, чыннан да, Аллаһы Углы булган икән, – диделәр.
Халык карап торды. Башлыклар исә, Гайсәне мыскыллап: – Башкаларны коткарып йөрде бит! Әгәр Аллаһы тарафыннан сайланган Мәсих булса, Үзен коткарсын! – дип көлделәр.
– Әгәр яһүдиләр Патшасы булсаң, Үзеңне коткар! – дип мыскылладылар.
Мин һәм Ата – бер.
Мине Ата Үзе, изге эшкә аерып, дөньяга җибәрде. Ничек соң сез «Мин – Аллаһы Углы» дигәнемә: «Көфер сөйлисең», – дип әйтәсез?
Яһүдиләр аңа: – Безнең кануныбыз бар, канун буенча Ул үләргә тиеш, чөнки Ул Үзен Аллаһы Углы дип атый, – дип җавап бирделәр.