4 – Гөнаһ кылдым мин, гаепсез Кешегә хыянәт иттем, – диде. – Безгә ни, ул – синең эшең, – дип җавап бирделәр тегеләр.
Әлеге сүзләрне тыңлап бетергәннән соң, Ахаб, өстендәге киемнәрен ертып, гәүдәсенә тупас тукыма урады да уразага керде. Төнлә дә шул ук киеменнән йоклады, үзе тәмам басынкыланып калды.
Раббы Менашшены гафу кылырга теләмәде, чөнки ул, бер гаепсез адәмнәрнең җаннарын кыеп, Иерусалимне канга батырды.
Ә сез ялганыгыз белән хакыйкатьне пычратасыз, сез барыгыз да булдыксыз табиблар.
«Мондый сүзләрне мин күп ишеттем, ниткән юатучылар сез – кайгы гына өстисез!
Шул төнне фиргавен Муса белән Һарунны чакырып алды да әйтте: – Үзегез дә, исраилиләр дә минем халкымнан аерылып китегез! Сораганыгызча, Раббыгызга барып табыныгыз!
Фиргавен, Муса белән Һарунны чакырып, аларга: – Бу юлы гөнаһ миндәдер: Раббы хаклы, ә мин һәм минем халкым гаепле.
Акылы зирәк булганны мактарлар, ә бозык уйлы бәндә нәфрәткә дучар булыр.
ләкин шуны белегез: әгәр мине үтерәсез икән, бер гаепсез адәмнең канын түккән өчен, сез үзегез дә, шушы шәһәр һәм аның халкы да җавап бирәчәк. Хак дөрестер: әлеге сүзләрне сезгә җиткерер өчен, мине Раббы Үзе җибәрде.
Раббыга мөрәҗәгать итеп: – Йа Раббы, ялварып сорыйбыз, – диде алар. – Шушы адәмнең җаны өчен һәлак булмасак иде. Безне гаепсез адәмнең үлеме өчен гөнаһлы итмә. Син, Раббы, инде теләгәнеңне эшләдең!
Ул хөкем итү урынында утырган чакта, хатыны аңа: «Бу тәкъва Кешегә каршы бернәрсә дә эшләмә! Бүген төшемдә Аның аркасында бик нык газапландым», – дип хәбәр иттерде.
Йөзбашы һәм аның белән Гайсәне саклаучы гаскәриләр, җир тетрәүне һәм башка хәлләрне күреп, бик нык курыктылар. – Ул, чыннан да, Аллаһы Углы булган икән, – диделәр.
Ул өченче мәртәбә: – Нинди явызлык эшләгән соң Ул? Мин Аңарда үлем җәзасы бирерлек һичнинди гаеп тапмадым, шуңа күрә мин, Аңа җәза биреп, иреккә җибәрәм, – диде.
Безне гадел хөкем иттеләр, кылган эшебез өчен тиешлесен алдык, ә Ул һичбер начарлык эшләмәгән, – диде.
Бу хәлләрне күреп торган йөзбашы, Аллаһыны данлап: – Чыннан да, бу Кеше гаепсез булган икән, – диде.
Яһүдиләр аңа: – Безнең кануныбыз бар, канун буенча Ул үләргә тиеш, чөнки Ул Үзен Аллаһы Углы дип атый, – дип җавап бирделәр.
Аны үлемгә дучар итәрдәй һичнинди гаеп тапмасалар да, Пилаттан Аның үтертелүен катгый рәвештә сорадылар.
Ә без беләбез: Канун нәрсә дә булса сөйли икән, ул Канун хакимлеге астында булганнарга сөйли. Шуның өчен беркем дә, үзен яклар өчен, авызын ача алмас, һәм бар дөнья Аллаһы каршында гаепле булыр.
Мондый өйрәтүләр икейөзле ялган сөйләүчеләрдән килер. Аларның вөҗданнары тою сәләтен югалткан.
Алар, Аллаһыны беләбез, дип ышандыралар, әмма эшләре белән Аңардан ваз кичәләр. Алар әшәке, тыңлаусыз һәм һәртөрле игелекле эш өчен файдасыз.
Безгә нәкъ менә шундый Олуг Рухани кирәк тә инде: Ул изге, гаепсез, саф, гөнаһлылардан аерып куелган вә күктән дә югары күтәрелгән.
гаепсез һәм пакь бәрәнгә охшаган Мәсихнең кадерле каны белән йолып алындыгыз.
Явыз иблистән булган һәм үзенең энесен үтергән Кабилдәй булмагыз. Ул ни өчен энесен үтергән? Чөнки Кабилнең эшләре явыз, ә энесенең эшләре хак булган.
Җирдә яшәүчеләр аларның үлеменә шатланып күңел ачар, бер-берләренә бүләкләр җибәрерләр, чөнки бу ике пәйгамбәр җирдә яшәүчеләрне күп газаплаганнар иде.
– Гөнаһым зур минем! Чөнки Раббының боерыгын үтәмәдем, син әйткәннәрне дә күңелемә беркетмәдем; сугышчыларымнан куркып, алар әйткән сүзгә күндем. Хәзер исә минем шушы гөнаһымны кичер: минем белән кире кайт – Раббыга гыйбадәт кылыр идем, – диде Шаул Шемуилгә.
– Әйе, гөнаһлы мин, ләкин минем белән кайт та халкымның өлкәннәре һәм бөтен Исраил каршында миңа хөрмәт күрсәт, шул чагында мин Раббыга – синең Аллаңа гыйбадәт кылырмын, – диде Шаул.