32 Алар, чыгып барганда, Күринидән килгән Шимун исемле бер кешене очратып, аны Гайсәнең хачын күтәреп барырга мәҗбүр иттеләр.
Аның каршына ике адәм актыгы утырсын да „Син Аллаһыны һәм патшаны яманладың“ дип, аңа каршы шаһитлык бирсен; аннары аны алып чыгып таш атып үтерегез».
Аннары ике адәм актыгы чыгып аның каршысына утырды да халык алдында: – Набот Аллаһыны һәм патшаны яманлады, – дип, ялган шаһитлык бирде. Шуннан Наботны шәһәр читенә алып чыктылар да таш атып үтерделәр.
Баш рухани үзенең гөнаһы өчен китергән үгез бозавын, станнан читкә алып чыгып, ничек яндырса, монысын да шулай яндырсын. Бу – халыкның гөнаһы өчен китерелгән корбан.
Әгәр май сөртелгән зат, баш рухани, гөнаһ кылып, гаебе халык өстенә төшсә, әлеге рухани, гөнаһ йолу корбаны итеп, Раббыга кимчелексез үгез бозау китерергә тиеш.
Аннары Гайсә шәкертләренә болай диде: – Минем арттан барырга теләгән кеше үз-үзеннән баш тартып, хачын күтәрсен дә Миңа иярсен.
Берәрсе сине бер ара җир үтәргә мәҗбүр итсә, аның белән бергә ике ара үт.
Кырдан кайтып килүче күриниле Шимун атлы бер кешене – Искәндәр белән Руфусның атасын – Гайсәнең хачын күтәреп барырга мәҗбүр иттеләр.
Гайсәне җәза урынына алып барганда, кырдан кайтып килүче Шимун исемле бер күринилене туктатып, хачны аның җилкәсенә салдылар һәм Гайсә артыннан алып барырга куштылар.
Үзенең хачын күтәреп, Гайсә «Баш сөяге», ягъни яһүдчә Гөлгетә дип аталган урынга килеп җитте.
Әмма алар арасындагы кайсыбер кипрлылар һәм күринилеләр, Антиухиягә килгәч, яһүди булмаганнарга да Хаким Гайсә хакындагы Яхшы хәбәрне сөйләделәр.
Антиухиядәге иман итүчеләр бердәмлегендә Барнаб, Шимун (аны тагын Нигер дип тә атыйлар), күриниле Луки, өлкә идарәчесе Һируд белән бергә тәрбияләнгән Манаин һәм Шаул исемле пәйгамбәрләр, мөгаллимнәр бар иде.
Фрүгиядә, Памфулиядә, Мисырда һәм Ливиянең Күринигә якын өлешләрендә яшәүчеләр, Римнан килүчеләр,
Шулай бервакыт кайбер яһүдиләр Эстефән белән бәхәскә керделәр. Аларның беришләре күринилеләрнең һәм искәндәриялеләрнең «Азат ителгәннәр гыйбадәтханәсе»ннән, ә башкалары Киликия һәм Асия өлкәләреннән иде.
Шәһәрдән алып чыгып, аңа ташлар ата башладылар. Шаһитлар исә үз киемнәрен Шаул исемле бер егет янына куеп тордылар.