42 Чөнки ач идем – ашатмадыгыз, сусаган идем – эчертмәдегез,
Сез касә-касә шәраб эчәсез, хушбуйның иң гүзәлен ягынасыз, әмма Йосыф токымы өстенә төшәсе бәлагә көенмисез.
Минем яклы булмаган – Миңа каршы дигән сүз. Кем Минем белән җыймый, ул тарката.
Ач идем – ашаттыгыз, сусаган идем – эчерттегез, мосафир идем – сыеныр урын бирдегез,
Аннан соң Ул сул ягында торучыларга әйтер: «Китегез янымнан, ләгънәт төшкәннәр! Иблискә һәм фәрештәләренә билгеләп куелган мәңгелек утка барыгыз!
мосафир идем – сыеныр урын бирмәдегез, ялангач идем – киендермәдегез, авырганда һәм зинданда утырганда, яныма килмәдегез».
Ризык капмыйча, кырык көн һәм кырык төн уздырып, Гайсә бик нык ачыкты.
Әмерләремне кабул итеп, аларны үтәүче кеше Мине ярата. Мине яраткан кешене Атам яратыр, Мин дә яратырмын һәм аңа Үземне күрсәтермен.
Атаны ихтирам иткән кебек, барысының да Углын ихтирам итүен тели бит Ул. Кем Углын ихтирам итми, шул Аны җибәргән Атаны да ихтирам итми.
Кем Хакимебез Гайсәне яратмый, аңа каһәр төшсен. «Марана та – Хаким, кил инде!»
Әгәр берәү: «Мин Аллаһыны яратам», – дип әйтеп тә, үзенең имандашына нәфрәтләнсә, ул – ялганчы. Үзе күргән имандашын яратмаучы кеше күрмәгән Аллаһыны ярата алмый бит.