34 Шуңа күрә Мин сезгә пәйгамбәрләрне, акыл ияләрен һәм канун белгечләрен җибәрәм. Берәүләрен сез үтерерсез, хачка кадакларсыз, башкаларын гыйбадәтханәләрдә камчылатып, шәһәрдән шәһәргә куарсыз.
Шуннан соң Раббы Үзенең коллары – пәйгамбәрләр аша болай диде:
Әмма аңа каршы фетнә оештырылды, һәм патша әмере нигезендә аны Раббы йортының ишегалдында таш атып үтерделәр.
Тәкъва кешенең җимеше – тереклек агачы; зирәклек саф җаннарны үзенә җәлеп итәр.
Раббы иңдергән шушы сүзләрне Иремия кешеләргә сөйләп бетерүгә, руханилар, пәйгамбәрләр һәм бар халык аны эләктереп алды да: – Үтерегез аны, үтерегез! – дип кычкырырга тотынды. –
патша нәселеннән булган Ерахмелга, Азриел углы Сераяһка, Абдеил углы Шелемиягә кәтип Барухны һәм Иремия пәйгамбәрне кулга алырга боерды, ләкин Раббы аларны яшергән иде инде.
Бер шәһәрдә эзәрлекли башласалар, башкасына качыгыз. Хак сүз әйтәм: сез Исраилнең барлык шәһәрләрен әйләнеп чыгарга өлгергәнче, Адәм Углы киләчәк.
– Менә шуңа күрә, – диде аларга Гайсә, – Күкләр Патшалыгының шәкерте булып киткән һәр канун белгече үзенең келәтеннән иске әйберләрен дә, яңаларын да чыгаручы йорт хуҗасы белән охшаш.
Шулай итеп, үзегезгә каршы үзегез шаһитлык итәсез: сез – пәйгамбәрләрне үтерүче ата-бабаларыгызның угыллары.
шулай ук тәүбәгә килү һәм гөнаһларның кичерелүе турындагы хәбәр Иерусалимнән башлап барча халыкларга Аның исеменнән вәгазь кылынырга тиеш, – диде. –
Сезне гыйбадәтханәләрдән аерырлар. Хәтта шундый вакыт килер: сезне үтерүче һәркем Аллаһыга шуның белән хезмәт итәм дип уйлар.
Гайсә аларга тагын: – Сезгә иминлек булсын! Атам Мине җибәргән кебек, Мин дә сезне җибәрәм, – дип әйтте.
Әмма сез, үзегезгә Изге Рух иңгәч, кодрәт алачаксыз һәм Иерусалимдә, бөтен Яһүдиядә, Самареядә һәм, хәтта дөньяның читенә кадәр барып җитеп, һәркайда Миңа шаһит булачаксыз.
Шул көннәрдә Антиухиягә Иерусалимнән пәйгамбәрләр килде.
Яхъяның бертуганы Ягъкубны кылыч белән чабып үтертте.
Антиухиядәге иман итүчеләр бердәмлегендә Барнаб, Шимун (аны тагын Нигер дип тә атыйлар), күриниле Луки, өлкә идарәчесе Һируд белән бергә тәрбияләнгән Манаин һәм Шаул исемле пәйгамбәрләр, мөгаллимнәр бар иде.
Шулай да Антиухиядән һәм Икүниун шәһәреннән килгән кайбер яһүдиләр халыкны рәсүлләргә каршы котырттылар. Паулны ташлар атып кыйнадылар һәм, үлде дип уйлап, шәһәр читенә чыгарып ташладылар.
Яһүдә һәм Силас, үзләре пәйгамбәр буларак, бик күп сүзләр әйтеп, имандашларны рухландырдылар һәм ныгыттылар.
Рәсүлләрне чакырып керттеләр һәм кыйнаганнан соң, Гайсә исеме хакында өйрәтмәскә боерып, аларны иреккә җибәрделәр.
Зирәклек турында инде без рухи яктан җитлеккәннәр арасында сөйлибез. Әмма ул хәзерге заман акылы яки бетүгә таба бара торган хәзерге заман хакимнәренең зирәклеге түгел.
Мин Аллаһы мәрхәмәте белән акыллы төзүчедәй нигез салдым, ә башка берәү шуның өстенә төзи. Әмма һәркем үзенең төзү рәвешенә игътибар итсен.
Без Мәсих турында игълан итәбез. Һәр кешене Мәсихнең камил иярчене итеп Аллаһыга тәкъдим итү өчен, аны үгетлибез һәм бар зирәклеккә өйрәтәбез.
Котыла алсыннар дип, башка халыкларга сөйләргә телибез, ә яһүдиләр безгә комачауларга тырыша. Һәрвакыт шундый эшләр кылып, алар үз гөнаһларын арттыра бара һәм, ниһаять, Аллаһының ачуы алар өстенә төшә.
Аларны ташлар атып үтергәннәр, гәүдәләрен пычкы белән урталай кискәннәр, кылычтан үткәргәннәр. Алар сарык вә кәҗә тиреләренә төренеп йөргәннәр, башлары мохтаҗлыктан чыкмаган, аларны эзәрлекләгәннәр, кыйнаганнар.
Җирдә яшәүчеләр аларның үлеменә шатланып күңел ачар, бер-берләренә бүләкләр җибәрерләр, чөнки бу ике пәйгамбәр җирдә яшәүчеләрне күп газаплаганнар иде.