4 «Мәҗлесем инде әзер: үгезләрем һәм симертелгән мал суелган, бөтен нәрсә әзер, кунакка килегез», – дип, тагын хезмәтчеләрен чакырылган кешеләргә әйтергә җибәргән.
алар Сиңа буйсынырга теләмәде һәм Син күрсәткән могҗизаларны исләренә төшермәде; алай гына да түгел, үҗәтләнеп, коллыкка кире кайтыр өчен, үзләренә юлбашчы сайлап куйды. Ләкин Син – кичерүчән, кызганучан вә рәхимле, сабыр-түзем вә чиксез мәрхәмәтле Аллаһы: Син аларны ташламадың.
«Һәммәсе шунда туган», – дип әйтер кешеләр, Сионны телгә алып. Аллаһы Тәгалә аны Үзе ныгыткандыр.
Яшел азыкка канәгать булып дуслыкта яшәү симез үгез ите ашап дошманлыкта яшәүдән яхшырак.
Килдем мин үз бакчама, сеңлем-кәләшем, мирра белән хуш исле үләннәр җыйдым, кәрәзле балдан авыз иттем, сөтемне дә, шәрабымны да эчтем. И дусларым, ашагыз! Эчегез, гашыйклар, туйганчы эчегез!
Хуҗа тагын да күбрәк хезмәтчеләрен җибәргән, әмма алар белән дә шулай ук эшләгәннәр.
Әмма, чакыруны санга сукмыйча, аларның һәрберсе үз эшләре белән таралышканнар: берсе – басуына, икенчесе үзенең сәүдә эшенә киткән,
Аннан соң патша хезмәтчеләренә болай дип әйткән: «Мәҗлес әзер, ә чакырылган кунаклар лаеклы булмадылар.
мәҗлес башланыр вакыт җиткәч, чакырылган кешеләргә: «Килегез, инде бар нәрсә әзер», – дип әйтергә үзенең хезмәтчесен җибәргән.
Әмма сез, үзегезгә Изге Рух иңгәч, кодрәт алачаксыз һәм Иерусалимдә, бөтен Яһүдиядә, Самареядә һәм, хәтта дөньяның читенә кадәр барып җитеп, һәркайда Миңа шаһит булачаксыз.
Ә Паул һәм Барнаб исә кыюлык белән: – Аллаһы сүзе иң элек сезгә игълан ителергә тиеш иде, – диделәр. – Әмма сез аны кире кагасыз һәм шуның белән үзегезне мәңгелек тормышка лаек түгел дип саныйсыз. Шуңа күрә без башка халыкларга таба борылабыз.
Углын кызганмыйча, Аны безнең һәммәбез өчен биргән Аллаһы Аның белән бергә калган бар нәрсәне бүләк итә түгелме?