6 Шәкертләре барып, барын да Гайсә кушканча эшләделәр.
Ибрам, Раббысы боерганча, юлга чыкты. Лут та аның белән китте. Хараннан чыгып киткән вакытында, Ибрамга җитмеш биш яшь иде.
Нух Аллаһының барлык боерыкларын җиренә җиткереп үтәде.
Муса алар ясаган әйберләрне тикшерде һәм, бар нәрсәнең Раббы кушканча эшләнгәнен күреп, халыкка үзенең мөбарәк фатихасын күндерде.
Муса Раббы кушканнарның барысын да башкарды.
Мин кушканны эшләдем: сөрген юлында кирәкле әйберләрне көндез алып чыктым, ә кичен, кулым белән диварны тишеп, йөгемне чыгардым да халыкның күз алдында җилкәмә күтәрдем.
«Сион-кызга әйтегез: „Менә Патшаң сиңа килә. Ул тыйнак-күндәм, ишәккә һәм тайга, камыт кигезелгән ишәк баласына атланган“».
Ишәк белән баласын алып килеп, өс киемнәрен ишәкләр сыртына салдылар һәм Гайсә аларга менеп атланды.
Әмерләремне үтәсәгез, сез – Минем дусларым.
– Шаулны патша итеп куйганыма үкенәм, чөнки ул Миннән читкә тайпылды, кушканнарымны үтәмәде. Шемуил, зур борчуга калып, төнозын Раббыга дога кылып ялварып чыкты.
