5 «Сион-кызга әйтегез: „Менә Патшаң сиңа килә. Ул тыйнак-күндәм, ишәккә һәм тайга, камыт кигезелгән ишәк баласына атланган“».
Хөкемдарлык тәхетеннән Яһүдә һич төшмәс! Хуҗасы килгәнчегә кадәр, аның хөкемдарлык таягын кулдан ычкындырмас! Ил-халыклар аңа буйсынырлар.
– Нәрсәгә болар? – дип сорады патша аңардан. – Ишәкләргә патша атланып йөрер, икмәк һәм җимеш гаскәриләргә ризык булыр, шәрабны исә чүл кичкәндә хәле киткән кешеләр эчәр, – дип җавап кайтарды Сиба.
Давыт аларга болай диде: – Минем хезмәтчеләрне алыгыз да углым Сөләйманны, качырыма атландырып, Гихон инешенә алып барыгыз.
Сөләйман күп кенә сугыш арбалары һәм арба йөртүчеләр туплады: аның бер мең дүрт йөз сугыш арбасы һәм унике мең арба йөртүчесе бар иде; аларның бер өлешен ул махсус шәһәрләрдә, икенче өлешен үз янында Иерусалимдә тотты.
Кызган мине, и Раббым! Нәфрәт саклаучылардан газап чигүемне күрсәң иде дә үлем капкасыннан ераграк кылсаң иде!
Әй Сион кешеләре, сөенешеп тантана итегез, шатлык авазлары яңгырап торсын: Исраилнең изге Алласы сезнең арада, һәм Ул бөектер!»
Шатлыклы хәбәр җиткерүче Сион, биек тауга мен! Шатлыклы хәбәр җиткерүче Иерусалим, кычкырып игълан ит, курыкмыйча, каты итеп кычкыр! Яһүдә калаларына: «Менә сезнең Аллагыз!» – диген.
Менә, Раббы җирнең читләренә кадәр игълан итә: «Әйтегез Сион-кызга: „Әнә, синең Коткаручың килә! Аның бүләге – Үзе белән, әҗере – алдыннан атлый“, – диегез.
Мин, Раббы, аларның Алласы булырмын, ә колым Давыт аларның җитәкчесе булачак. Моны Мин, Раббы, әйттем.
Колым Давыт исә – аларның патшасы, алар өчен көтүче булыр. Алар Минем кануннарым буенча гамәл кылырлар, кагыйдәләремне сакларлар һәм аларны үтәрләр.
Яһүдә йортын исә рәхмәтемнән ташламам: аны җәя-кылыч, сугыш яисә ат-җайдаклар илә түгел, бәлки Раббы Алла кулы белән коткарырмын, – диде.
«Ләкин син, Эфратадагы Бәйт-Лехем, – ди Раббы, – Яһүдә шәһәрләре арасында иң кечкенәсе булсаң да, Минем исемнән Исраил белән идарә итәсе зат синдә туачак. Аның нәсел-нәсәбе ераклардан, бик борынгыдан киләдер».
Ягъкуб токымыннан хаким чыгачак, шәһәрдә котылып калганнарны ул юк итәчәк“».
Камытымны үзегезгә киегез һәм Миннән өйрәнегез, чөнки Мин юаш, басынкы күңелле, һәм сез җаннарыгызга тынычлык табарсыз.
– Яһүдиләрнең яңа туган Патшасы кайда? – дип сорадылар алар. – Без көнчыгышта Аның йолдызын күрдек һәм Аңа табыну өчен сәҗдә кылырга дип килдек.
«Син, Яһүдә җирендәге Бәйт-Лехем! Син Яһүдәнең бөек шәһәрләреннән һич ким түгелсең, чөнки синнән Юлбашчы чыгачак. Ул халкым Исраилнең Көтүчесе булачак».
Шәкертләре барып, барын да Гайсә кушканча эшләделәр.
Шуннан Ул, Муса пәйгамбәр һәм барча пәйгамбәрләрдән башлап, барлык Язмаларда Үзе хакында әйтелгәнне аңлатып бирде.
– Остаз! Син – Аллаһы Углы! Син – Исраил Патшасы! – диде Аңа Натанаил.
Арагызда «тыйнак», ә инде читтә «кыю» булган мин, Паул, Мәсих басынкылыгы һәм эчкерсезлеге белән сезгә мөрәҗәгать итәм.
Патша үз атларының санын арттырмасын һәм атлар алып кайтырга кешеләрне Мисырга җибәрмәсен, чөнки Раббы сезгә: «Бу юлдан бүтән кире кайтмагыз», – дигән иде.
Әлеге Абдунның кырык углы һәм утыз оныгы булып, алар җитмеш ишәккә атланып йөрер иделәр. Абдун сигез ел дәвамында Исраил хөкемчесе булып торды.
Дан җырлагыз, әй сез, ак ишәкләргә атланып келәмнәр өстеннән баручылар һәм җәяүлеләр!