30 Юл читендә ике сукыр утыра иде. Алар Гайсәнең үтеп баруын ишеткәч: – Әфәндем, Давыт Углы! Безне кызган! – дип кычкырып җибәрделәр.
Улдыр күкләрне болытлар белән каплаучы, җир өстенә яңгырлар яудыручы, тау битләрендә үлән үстерүче.
Ул көнне чукраклар язмадан укылган сүзләрне ишетер, караңгылык дөньясында яшәгән сукырларның күзләре күрер!
Сукырларны үзләре белмәгән юлдан алып барачакмын, билгесез сукмаклардан йөртәчәкмен; алар алдындагы караңгылыкны – яктылык, сикәлтәле җирне тигез итәчәкмен. Менә нәрсәләр кылачакмын Мин, әйткәнемне эшләми калмаячакмын.
Раббы болай дип әйтә: «Әй чукраклар, тыңлагыз! Карагыз, сукырлар, күрегез!
Сукырлар сыман диварга тотынып, күзсез кешеләр кебек капшанып йөрибез. Эңгер-меңгердә барган сыман көн уртасында абынабыз; сау-сәламәтләр арасында үлеләр кебек без.
Чәчкәндә, орлыкларның бер өлеше юл буена төшкән. Кошлар, очып килеп, аларны чүпләп бетергән.
Янына шул җирләрдә яшәүче Кәнган хатыны килеп: – Әфәндем, Давыт Углы! Кызган мине: кызыма җен кагылган һәм ул бик нык газаплана! – дип кычкырды.
Халык, ачуланып, аларны тыймакчы булды, әмма алар тагын да көчлерәк итеп: – Әфәндем, Давыт Углы! Безне кызган! – дип кычкырдылар.
Аллаһы йортында Гайсә янына сукырлар, аксаклар килде һәм Ул аларны савыктырды.
Гайсәнең алдыннан һәм артыннан килүче зур халык төркемнәре: «Давыт Углына һошанна! Раббы исеменнән Килүче мөбарәктер! Югарыда, күкләрдә һошанна!» – дип кычкырдылар.
– Сез Мәсих хакында нәрсә уйлыйсыз? Чыгышы буенча, Ул – кем Углы? – Давыт Углы, – дип җавап бирделәр алар.
Алар Әрихә шәһәренә килеп җиттеләр. Соңрак, Гайсә үзенең шәкертләре һәм күп санлы халык белән Әрихәдән чыгып барганда, юл читендә сукыр Бартимәй (ягъни, Тимәй углы) теләнеп утыра иде.
«Раббының Рухы Минем өстә, чөнки Ул Мине, майлап, махсус эшкә сайлады. Ул Мине фәкыйрьләргә Яхшы хәбәр җиткерергә, әсирләргә: Котылырсыз!», сукырларга: Күзегез ачылыр!» – дип белдерер, җәберләнгәннәрне – иреккә чыгарыр, Раббының шәфкать күрсәтү елы җиткәнне хәбәр итәр өчен җибәрде».
Ул вакытта Гайсә күпләрне сырхаулардан, көчле авырулардан, явыз рухлардан савыктырган һәм күп сукырларны күзле иткән иде.
Ә Аллаһы Давытның нәсел орлыгыннан берәүне аның тәхетенә утыртырга ант иткән. Давыт бу ант турында белеп һәм пәйгамбәр буларак,