14 Үзеңә тиешлесен ал да кит. Ә мин бу соңгысына да сиңа биргән кадәр бирергә телим.
– Әйдә минем белән, Раббы өчен ничек җан атып торуымны күрерсең, – диде дә үзе белән утыртып алып китте.
Әмма ул аларның берсенә: «Дустым, мин сиңа карата гаделсезлек эшләмәдем. Син минем белән бер динарга килештең түгелме соң?!
Акчам белән үзем теләгәнчә эшләргә хокукым юкмыни?! Әллә син минем юмартлыгымнан көнләшәсеңме?» – дип җавап биргән.
Ураза тотканда, икейөзлеләр кебек караңгы чырайлы булмагыз. Үзләренең ураза тотуларын кешеләр күрсен дип, алар шулай моңсу булып йөриләр. Сезгә хак сүз әйтәм: алар әҗерләрен тулысынча алдылар.
Шуңа күрә, сәдака биргәндә, ул хакта кычкырып йөрмә. Кешеләр аларга мактау яудырсын дип, гыйбадәтханәләрдә һәм урамнарда икейөзлеләр шулай эшлиләр. Сезгә хак сүз әйтәм: алар тулысынча әҗерләрен алдылар.
Ә син, дога кылганда, бүлмәңә кереп, артыңнан ишегеңне яп һәм күзгә күренмәгән Атаңа дога кыл. Яшерен кылынган һәммә эшне күрүче Атаң сиңа әҗереңне бирер.
Атасы исә аңа: «Углым, син һәрвакыт минем белән булдың, минем бөтен нәрсәм – синеке.
Әмма Ибраһим аңа: «Углым! Исеңә төшер, син тормышыңда бар рәхәтне татыдың инде, ә Элгазар михнәт чикте; хәзер исә ул монда юаныч күрә, ә син газап чигәсең.
Үзенә тапшырылган һәрбер кешегә Ул мәңгелек тормыш бирсен өчен, Син Аңа бөтен кешеләр белән хакимлек итү хокукын бирдең.
Ә без беләбез: Канун нәрсә дә булса сөйли икән, ул Канун хакимлеге астында булганнарга сөйли. Шуның өчен беркем дә, үзен яклар өчен, авызын ача алмас, һәм бар дөнья Аллаһы каршында гаепле булыр.
Һич тә алай түгел! Һәр кеше ялганчы булса да, Аллаһы хак, Үз сүзенә тугрылыклы. Аның турында Изге язмада язылган бит: «Гаепләү сүзләрең хаклыдыр, хөкемгә тартканда Син җиңәсең».