«Шулай итеп, колым Ягъкуб, курыкма! Син, Исраил, төшенкелеккә бирелмә! – дип белдерә Раббы. – Чөнки Мин сине ерак илдән, токымыңны әсирлектә булган җиреннән коткарырмын! Ягъкуб кире әйләнеп кайтыр, иминлек вә тынычлыкта яшәр, һәм аңа инде беркем дә янамас.