26 Гайсә аларга карап: – Кешеләр өчен мөмкин булмастай эш бу, әмма Аллаһы һәммәсен дә булдыра ала, – диде.
Раббы өчен мөмкин булмаган нәрсә бармыни?! Киләсе елны билгеләнгән вакытка Мин синең яныңа әйләнеп килгәндә Сараның бер углы булыр.
Ильяс аша Раббы җиткергәнчә, кисмәктәге он бетеп тормады, чүлмәктәге май кимемәде.
«Хәзер беләм: барысы да Синең иркеңдә; Син ни генә ниятләсәң, башкарып чыгалмаган һичбер эш юк.
И Раббым, тор! И Аллам, коткар мине! Дошманнарымның һәммәсен тотып яңакла, яманнарның тешләрен сугып сындыр!
Башлары кыелсын кылыч көченнән, җим-табыш булсыннар чүл бүреләренә!
«Йа Хуҗа-Раббым! Син, кулыңны сузып, бөек кодрәтең белән күкне вә җирне яраттың. Синең өчен мөмкин булмаган эш юк ул!
– Мин – Раббы, бөтен тереклек дөньясының Алласы! Минем өчен мөмкин булмаган эш бармыни?!
Күкләр Хуҗасы Раббы: – Исән калган халыкка шушы хәл гаҗәп булып тоелса да, Минем өчен гаҗәп түгел бу, – дип белдерә.
Раббы Мусага әйтте: – Әллә Раббының кулы кыска дип уйлыйсыңмы?! Сиңа әйткән сүзем тормышка ашырмы, юкмы икәнен хәзер күрерсең.
Шәкертләре, моны ишетеп, бик гаҗәпләнделәр. – Алай булгач, кем генә котыла алыр соң?! – дип сорадылар алар.
Шунда Петер Гайсәгә мөрәҗәгать итте: – Менә без, бөтен нәрсәбезне калдырып, Сиңа иярдек. Моның өчен безгә нәрсә була?
Аларга карап, Гайсә: – Кешеләр өчен мөмкин булмастай эш бу, моны Аллаһы гына эшли ала. Ул булдыра алмастай нәрсә юк, – диде.
чөнки Аллаһы булдыра алмаган эш юк.
– Кешеләр өчен мөмкин булмаган нәрсә Аллаһы өчен мөмкиндер, – диде Гайсә.
ә аннары дөрес юлдан читкә тайпылган кешеләрне яңадан тәүбәгә китерергә мөмкин түгел, чөнки Аллаһы Углын алар үзләре яңадан хачка кадаклыйлар, Аны халык алдында мәсхәрәлиләр.
Йонатан үзенең корал йөртүчесенә: – Әйдә шушы сөннәтсезләрнең станына үтеп керик! – диде. – Бәлки, Раббы ярдәменнән ташламас; азмы безнең гаскәр, күпме – җиңү яулау Раббы ихтыярындадыр.