22 Егет исә, бу сүзләрне ишеткәч, борчуга төште һәм китеп барды, чөнки ул бик бай иде.
Раббы күкләрне гөрселдәтте; боз һәм утлы күмерләр чәчрәтеп, Аллаһы Тәгалә Үзенең авазын ирештерде.
Минем халкым, гадәттәгечә, синең каршыңа утырып, сүзләреңне тыңлый, әмма аларны үтәми. Аларның телендә ялагайлану, ә йөрәкләре хәрәм малга тартыла.
Күгәнлеккә чәчелгәне исә – сүзне ишетүче кеше, әмма тормыш мәшәкатьләре һәм байлык артыннан куу сүзне басып китә һәм ул уңыш бирми.
Патша кайгыга төште, әмма кунаклар алдында әйтелгән ант хакына кызның теләген үтәргә
Бөтен дөньяны яулап, җанын харап итсә, кешегә моннан ни файда? Кеше, нәрсә биреп, үз җанын кайтарып ала алыр икән?
– Камил булырга теләсәң, бар да, булган милкеңне сатып, фәкыйрьләргә өләш. Шулай эшләсәң, күктәге хәзинәгә ия булырсың. Аннары яныма кил дә Миңа ияр, – диде Гайсә.
Ә Гайсә шәкертләренә: – Сезгә хак сүз әйтәм: бай кешегә Күкләр Патшалыгына керүе кыен шул.
Берәү дә ике хуҗага хезмәт итә алмас: берсен яратмас, ә икенчесен яратыр; берсенә тугры булыр, ә икенчесен санга сукмас. Аллаһыга да, байлыкка да берьюлы хезмәт итә алмассыз.
Бу сүзләрне ишетеп, егет борчуга төште һәм китеп барды. Чөнки ул бик бай иде.
Патша зур кайгыга төшсә дә, кунаклары алдында ант иткәч, каршы килергә батырчылык итмәде.
Теге кеше, бу сүзләрне ишетеп, кайгыга калды, чөнки байлыгы бик зур иде.
Сезгә хак сүз әйтәм: сез еларсыз, үкереп еларсыз, ә дөнья шатланыр; сез кайгырырсыз, әмма кайгыгыз шатлыкка әйләнер.
Сез беләсез бит: һичбер фәхеш, бозык, шулай ук комсыз кеше (аның потка табынучыдан бернинди аермасы да юк) Мәсих һәм Аллаһы Патшалыгыннан өлеш ала алмый.
Шулай итеп, үзегездәге дөньяви теләкләрне: фәхешлек, бозыклык, нәфес, яман теләкне һәм потка табынуга тиң булган комсызлыкны үтерегез.