37 Барысы да туйганчы ашадылар. Калган сыныкларны җиде кәрзин тутырып җыйдылар.
Хезмәтче ризыкны халыкка өләште; кешеләр тукландылар, һәм, Раббы әйткәнчә, әле артып та калды.
Гилыгад Минекедер, Менашше да Минеке. Эфраим – башыма кигән очлымым, Яһүдә – хөкемдарлык таягым.
– Шундый төркемне туендырырлык икмәкне монда, чүлдә, кайдан алыйк? – диделәр Аңа шәкертләре.
Ә ашаучылар исә, хатыннарны һәм балаларны исәпкә алмаганда, дүрт мең кеше иде.
Нигъмәтләре белән ачларның тамагын туйдырды, ә байларны буш кул белән җибәрде.
ләкин шәкертләр Шаулны бер төндә, шәһәр дивары аркылы кәрзингә утыртып төшерделәр.