24 Гайсә исә: – Мин Исраил халкының югалган сарыкларына гына җибәрелгән идем, – дип җавап бирде.
Без барыбыз сарыклар сыман адашып йөрдек – һәркайсыбыз үз юлында булды, ә Раббы барыбызның гөнаһларын аның өстенә өйде.
Югалган сарыкны табармын, адашып йөргәнен кире кайтарырмын, яралысының җәрәхәтен бәйләрмен, хәлсезләрен савыктырырмын, ә симергәннәрен һәм тазаларын юк итәрмен. Көтүемне Мин гаделлек белән көтәрмен».
Мин алар өстеннән көтүче итеп Үземнең колым Давытны куярмын; ул, аларга көтүче булып, сарыкларымны көтәчәк.
Әмма Гайсә аңа бер сүз белән дә җавап кайтармады. Шәкертләре, янына килеп, Аңардан үтенә башладылар: – Җибәр аны. Югыйсә ул кычкырып безнең арттан килә.
]
Ул халык төркемнәрен күреп кызганды: алар, көтүчеләре булмаган сарыклардай борчылган һәм таралган иделәр.
Ә Паул һәм Барнаб исә кыюлык белән: – Аллаһы сүзе иң элек сезгә игълан ителергә тиеш иде, – диделәр. – Әмма сез аны кире кагасыз һәм шуның белән үзегезне мәңгелек тормышка лаек түгел дип саныйсыз. Шуңа күрә без башка халыкларга таба борылабыз.
Шуны әйтергә телим: ата-бабаларга бирелгән вәгъдәләрне расларга дип, Аллаһының тугрылыклы икәнен күрсәтү өчен, Мәсих яһүдиләргә хезмәт итәргә килде.