17 Авызга кергән нәрсәнең карынга керүе, ә аннан тышка чыгарылып ташланылуы сезгә аңлашылмыймыни?
Багал сынын ваттылар, ә гыйбадәтханәсен җимереп ташладылар; шул урыннан хаҗәтханә ясадылар, һәм ул бүгенге көндә дә шунда торадыр.
– Әллә сез дә һаман аңламыйсызмы?! – диде Гайсә. –
Кешенең авызыннан чыкканы йөрәгеннән чыга. Аны шул нәҗеслидер.
Кешенең йөрәгенә түгел, ә карынына керә ул һәм аннары чыгарып ташланыла бит! (Бу сүзләре белән Гайсә бөтен ризыкның да чиста булуын белдерде.)
Яхшы кеше күңелендәге яхшылык хәзинәсеннән яхшылык бөркелә, ә явыз кеше күңелендәге явызлык хәзинәсеннән явызлык саркый. Чөнки кеше күңеленнән нәрсә ташыса, аның телендә дә шул була.
«Ризык – карын өчен, карын – ризык өчен», әмма Аллаһы анысын да, монысын да юк итәчәк. Тән исә фәхешлек өчен түгел, Хакимебез Гайсә өчен, Хакимебез исә – тән өчен була.
Тел дә – ут. Тәнебезнең әгъзалары арасында ул – яманлык дөньясы. Ул бөтен тәнебезне нәҗесли һәм тормышыбыз агышында янгын чыгара. Аның үзен исә җәһәннәм уты кабызып җибәрә.