13 – Күктәге Атам тарафыннан утыртылмаган һәр үсенте тамыры белән йолкыначак, – диде Ул. –
Синең бар халкың тәкъва булыр, җирнең мәңгелек хуҗасына әйләнер. Алар – Мин утырткан үсенте, Миңа дан китерүче иҗатым җимеше.
Шуннан соң, шәкертләре янына килеп: – Сүзләреңне ишетеп, фарисейларның рәнҗүләрен беләсеңме? – диделәр.
Мин – чын йөзем агачы, ә Минем Атам – Йөзем үстерүче.
Ул Миндәге җимеш бирми торган һәр ботакны кисеп ташлый һәм, күбрәк җимеш бирсен өчен, җимеш бирә торган һәр ботакны чистарта.
Кем Миндә тормаса, аны, ботак кебек кисеп, читкә ташларлар һәм ул корып бетәр, ә корыган ботакларны җыеп утка ташлыйлар да яндыралар.
Без – Аллаһының хезмәттәшләре, ә сез – Аллаһының кыры, Аның корылмасы.
Мәхәббәт мәҗлесләрегездә алар – пычрак таплар: вөҗдансызланып сыйланалар. Алар – үзләре хакында гына кайгыртучы көтүчеләр, җил куып йөрткән яңгырсыз болытлар, бөтенләй үлгән, тамыры белән кубарылган, көзен җимеш бирми торган агачлар.