31 Гайсә шунда ук, кулын сузып, аны эләктереп алды һәм: – Сай иманлы син, нигә икеләндең? – дип сорады.
Шуннан соң Ибраһим бу урынга «Аллаһы Үзе боерыр» дип исем кушты. Хәзер әйтелә торган «Аллаһы тавында боерылыр» дигән гыйбарә шуннан килә.
Синең Рухыңнан мин кая китә алыйм?! Хозурыңнан кая кача алыйм?!
көчле кулы белән Мусаны уң беләгеннән тотып алып барган, Үзенең исемен мәңгеләштерер өчен, халык алдында диңгезне икегә аерып,
Әмма җилнең көчле булуын тоеп куркып китте һәм бата башлады. – Коткар мине, Хакимем! – дип кычкырып җибәрде ул.
Алар көймәгә кергәч, җил тынды.
Гайсә, моны белеп: – Сай иманлылар! Сез ни өчен икмәгегез юклыгы турында сөйләшәсез?
– Чөнки иманыгыз аз, – дип җавап бирде Гайсә. – Сезгә хак сүз әйтәм: горчица орлыгы кадәр генә иманыгыз булса һәм менә бу тауга: «Моннан тегендә күчеп кит», – дип әйтә калсагыз, ул урыныннан күчәр иде. Сезнең өчен мөмкин булмаган һичнәрсә булмас иде. [
Бүген кырда үсеп утырган, ә иртәгә учакка ташланасы үләнне Аллаһы шулай киендерә икән, сезне ничек киендермәсен ди инде, сай иманлылар?
– Ни өчен сез шундый куркак, сай иманлылар? – диде Ул аларга. Гайсә, торып, җилне һәм күлне тыйды. Һәм үле тынлык урнашты.
Гайсә аның янына килеп кулыннан тотты да торырга булышты. Хатынның кызышуы бетте, һәм ул аларга табын әзерли башлады.
Гайсә аны кызганды һәм, кулын сузып, аңа орынды да: – Әйе, телим. Тазарын! – диде.
Хак сүз әйтәм сезгә: әгәр кем дә булса шушы тауга: «Күтәрел дә диңгезгә ташлан!» – дип әйтсә һәм күңеленнән һич шикләнмичә әйткән сүзләренең үтәләсенә ышанса, нәкъ шулай булыр да.
Гайсәнең шәкертләренә һәм Петергә: «Гайсә сездән алда Гәлиләягә бара торыр. Ул алдан әйтеп куйганча, Аны шунда күрерсез», – дип барып әйтегез.
– Ни өчен сез шундый куркак? Әле һаман ышанычыгыз юкмы? – диде Гайсә аларга.
Баланың кулыннан тотып, Гайсә аңа: – Талита, кум! («Кызым, сиңа әйтәм, тор!») – диде.
– Хакимебез, чыннан да, үледән терелде һәм Шимунга күренде, – дип сөйләшеп тора иделәр.
Кулыңны суз һәм Изге Хезмәтчең Гайсә исеме белән савыктыр, галәмәтләр, могҗизалар күрсәт.
Үз халкының көчсезләнүен һәм һичкемнең – ирекленең дә, ирексезнең дә калмавын күргәч, Раббы аларны кызганыр, Үз колларын яклар.
Инде шуны телим: ир-атлар һәр җирдә рухи яктан саф булып, ярсымыйча вә бәхәсләшмичә, кулларын күтәреп дога кылсыннар.
Ахыр заманда ачылырга әзер котылу өчен, Аллаһы сезне иман итүегез аша Үзенең кодрәте белән саклап тора,