22 Күгәнлеккә чәчелгәне исә – сүзне ишетүче кеше, әмма тормыш мәшәкатьләре һәм байлык артыннан куу сүзне басып китә һәм ул уңыш бирми.
Килсен Исраилгә котылу Сионнан! Аллаһы Үз халкына муллык-иминлек кайтаргач, Ягъкуб токымы сөенәчәк, Исраил халкы шатлык кичерәчәк әле!
Мине юк итәр өчен, җаныма каныгучылар үлеләр дөньясына олагып һәлак булсыннар!
Байлыкка гына өмет итүче егылыр, ә тәкъва кеше җәйге яфрак кебек яшәрер.
Байлыкка күз төшереп тә өлгермәссең, ул шундук юк булыр; байлык ул – канатлы нәрсә, бөркет кебек, күккә күтәрелеп оча да китә.
Менә бер кеше – ялгыз, берүзе: углы да, туганы да юк; ә үзе гомере буе туктаусыз эштә, күзләре байлыкка һич тә туймый. «Кем өчен әле мин шулкадәр көч түгәм, җанымны рәхәттән мәхрүм итәм?!» – ди ул. Бу да – күңелгә ятмый торган фани бер эштер.
Яһүдә вә Иерусалим кешеләренә Раббы болай дип әйтә: «Сөрелмәгән җирне сукалагыз, чәнечкеле үлән арасына иген чәчмәгез!
Адәм Углына каршы берәр нәрсә әйтүче кичерелер, әмма Изге Рухка каршы берәр нәрсә әйтүче хәзерге заманда да, киләчәктә дә кичерелмәс.
һәм аны чәчүче дошман – иблис. Урак өсте – дөнья бетү ул, ә уручылар – фәрештәләр.
Тиле бодайны җыеп, утта ничек яндырсалар, дөнья беткәндә дә, шулай булачак.
Орлыкларның башкалары күгәнлеккә төшкән. Күгән куаклары, үсеп, аларны басып киткән.
Шуннан соң һәммәсенә мөрәҗәгать итеп: – Карагыз аны, һәртөрле комсызлыктан сакланыгыз, чөнки кешенең гомере мал-мөлкәтенең күплегенә бәйләнмәгән, – диде.
Үзе өчен хәзинә туплаган, әмма Аллаһы каршында бай булмаган һәркем белән менә шулай булыр.
Карагыз аны, тамак ягын кайгырту, эчкечелек вә тормыш мәшәкатьләре сезнең белән идарә итмәсен, ул көн, тозак кебек, сезгә көтмәгәндә килмәсен. Чөнки ул көн җир йөзендә яшәүче һәр кешегә киләчәк.
Күгән куаклары арасына төшкән орлыклар шундый адәмнәрне белдерә: алар сүзне ишетәләр, ләкин тормыш мәшәкатьләреннән, байлык-ләззәт артыннан куып бөгелеп төшәләр, һәм җимешләре өлгерми.
Шимун исә, Рухның рәсүлләр кулларын куйганнан соң бирелгәнен күреп, аларга акча тәкъдим итте.
Бу дөнья гадәтләренә буйсынып, алар буенча гамәл кылмагыз, моның урынына, зиһенегезне яңартып үзгәрегез. Шуның белән Аллаһының ихтыярын – нәрсәнең яхшы, Аңа яраклы һәм камил икәнен – аныклый алырсыз.
Зирәкләр кайда да канун белгечләре кайда? Бу заманның оста бәхәсчеләре кайда? Аллаһы бу дөньяның зирәклеген акылсыз итмәдемени?
Зирәклек турында инде без рухи яктан җитлеккәннәр арасында сөйлибез. Әмма ул хәзерге заман акылы яки бетүгә таба бара торган хәзерге заман хакимнәренең зирәклеге түгел.
Әлеге зирәклекне бу дөньяның бер генә хакиме дә танымады. Әгәр танысалар, шөһрәтле Хаким Гайсәне хачка кадакламаган булырлар иде.
Берегез дә үзен-үзе алдамасын. Кайберегез үзен бу дөньяның акыл иясе дип саный икән, акыл иясе булу өчен, аңа иң элек акылсыз булырга кирәк.
Бу дөньяның илаһы әлеге имансызларның акылын томалады, һәм алар Мәсихнең балкып торган данын күрсәтүче Яхшы хәбәр яктылыгын күрмиләр. Мәсих исә – Аллаһының чагылышы.
Безне хәзерге начар заманнан коткарам дип, Атабыз Аллаһы ихтыяры белән гөнаһларыбыз өчен Мәсих Үзен корбан итте.
Сез элек бу дөньядагы явыз гадәтләргә, һава киңлекләрендәге рухи көчләр белән идарә итүче рухка буйсынып яшәдегез. Ул рух Аллаһыга буйсынмаучы кешеләрдә хәзер дә гамәлдә.
Бу дөньяның байларын кисәт: алар тәкәбберләнмәсеннәр һәм ышанычсыз байлыкка түгел, хозурлану өчен безгә һәрнәрсәне мул итеп бирүче Аллаһыга өмет багласыннар.
чөнки бу дөньяны яратып, Димас мине ташлап, Тессалуникә шәһәренә, Крискис – Гәләтия, Титус – Далматия өлкәләренә киттеләр.