44 ]
Сионда гөнаһкярләрнең котлары алынды, имансызлар куркуга калды: «Дәһшәтле көйдергеч ут янында кайсыбыз яши ала?! Мәңгелек ялкын каршында кайсыбыз яши ала безнең?!»
Янымнан киткәндә, алар Миңа каршы баш күтәргән кешеләрнең мәетләрен күрерләр. Әлеге мәетләрне кимерүче кортлар үлмәс, яндыручы ут та сүнмәс, һәм бар кеше бу күренешкә җирәнеп карар».
Аннан соң Ул сул ягында торучыларга әйтер: «Китегез янымнан, ләгънәт төшкәннәр! Иблискә һәм фәрештәләренә билгеләп куелган мәңгелек утка барыгыз!
Алар – мәңгелек җәзага, ә тәкъвалар мәңгелек тормышка юнәләчәк.
Аның кулында җилгәргеч. Ул, ашлыкны ындырда җилгәреп, бодаен, аерып, келәтенә салыр, ә кибәген сүнмәс утта яндырыр, – дип әйтте.
Әгәр сине кулың вәсвәсәгә салса, аны чабып ташла! Ике кулың сау килеш җәһәннәмгә, сүнмәс утка барып кергәнче, бер куллы булып тормышка керүең яхшырак. [
Әгәр сине аягың вәсвәсәгә салса, аны чабып ташла! Ике аягың сау килеш җәһәннәмгә барып кергәнче, бер аяклы булып тормышка керүең яхшырак. [
Җәзалары – мәңгелек һәлакәт, алар Хаким хозурыннан һәм Аның шөһрәтле кодрәтеннән аерып алынырлар.
Аллаһының ачу касәсендәге ярсулы шәрабын, су кушылмаган шәрабын эчәчәк. Ул кеше изге фәрештәләр һәм Бәрән алдында ут белән күкерт эчендә газапландырылачак.
Әлеге халыкларны алдаучы иблис җанвар белән ялган пәйгамбәрне ташлаган утлы һәм күкертле күлгә ыргытылды. Алар анда көне-төне һәм мәңге-мәңгегә газапланачаклар.
Исеме Тормыш китабында табылмаган һәркем шул утлы күлгә ыргытылды.
Әмма куркакларның, иманнан ваз кичкәннәрнең, әшәкеләрнең, кеше үтерүчеләрнең, фәхешлек кылучыларның, сихерчеләрнең, потка табынучыларның, барлык ялганчыларның өлеше ут һәм күкерт белән ялкынланып торган күлдәдер. Бу – икенче үлем».
