27 Әмма Гайсә, кулыннан тотып, малайны торгызды, һәм ул аягына басты.
Чөнки Мин, Раббы, синең Аллаң, уң кулыңнан тотып: „Курыкма, сиңа Мин ярдәм итәрмен“, – дим.
Ләкин халык өйдән чыгарылгач, Гайсә, бүлмәгә кереп, кызның кулыннан тотты, һәм кыз торып басты.
Гайсә аның янына килеп кулыннан тотты да торырга булышты. Хатынның кызышуы бетте, һәм ул аларга табын әзерли башлады.
Гайсә аны кызганды һәм, кулын сузып, аңа орынды да: – Әйе, телим. Тазарын! – диде.
Баланың кулыннан тотып, Гайсә аңа: – Талита, кум! («Кызым, сиңа әйтәм, тор!») – диде.
Гайсә, сукырны җитәкләп, авыл читенә алып чыкты, аның күзләренә төкереп, башына кулын куйды һәм: – Берәр нәрсә күрәсеңме? – дип сорады.
Явыз рух, малайны дер калтыратып, үкерә-үкерә аңардан чыгып китте. Малай исә мәет сыман ята бирде; бик күпләр үзара, малай үлде, дип сөйләште.
Гайсә, өйгә кереп шәкертләре белән ялгызы гына калгач, тегеләр Аңардан: – Ни өчен без аны куып чыгара алмадык? – дип сорадылар.
Гаскәриләр башлыгы, егетнең кулыннан тотып, читкәрәк алып китте. – Син миңа нәрсә әйтергә телисең? – дип сорады ул аннан.
һәм аны уң кулыннан тартып торгызды. Шундук гарип кешенең аяк һәм тубыкларына көч керде.
Петер, кулын биреп, аны торгызды һәм изгеләрне, тол хатыннарны чакырып, Табитаны алар каршына тере килеш бастырып куйды.