17 Халык арасыннан берәү, җавап биреп: – Остаз! Мин Сиңа үземнең углымны алып килдем. Аның эченә явыз рух оялап, углымны телсез итте, – диде. –
Аннары Гайсә янына җен кагылган кешене китерделәр. Ул сукыр һәм телсез иде. Гайсә аны савыктырды, һәм ул сөйләшә, күрә башлады.
– Әфәндем, углымны кызганчы! Аңарда өянәк авыруы, ул бик газаплана. Еш кына әле утка, әле суга ташлана.
Алар китәм дигәндә, Гайсә янына җен кагылган телсез кешене китерделәр.
Балаларга орынып Үз фатихасын күндерсен өчен, кешеләр Гайсә янына балаларын алып килә, әмма шәкертләр әлеге кешеләрне шелтәли иделәр.
һәм: – Кызым үлем хәлендә ята. Килеп, кулларың белән аңа орынсаң, ул савыгыр һәм яшәр иде! – дип ялварырга тотынды.
Мәҗүси бу хатын чыгышы белән Сүрия Фойникәсе төбәгеннән иде. Ул Гайсәдән кызының эчендәге җенне куып чыгаруын үтенде.
Гайсә Үзенең шәкертләреннән: – Нәрсә хакында бәхәсләшәсез сез алар белән? – дип сорады.
Явыз рух аны кайда эләктереп алса, шунда җиргә атып бәрә дә, малайның авызыннан күбек ага башлый, ул тешләрен шыкырдата, аннан соң бөтен гәүдәсе катып кала. Шәкертләреңнән явыз рухны кууларын үтенгән идем дә, булдыра алмадылар.
Йөгерә-чаба халык җыелганны күреп, явыз рухка Гайсә: – Телсез һәм чукрак рух! Мин сиңа боерамын: чык аңардан һәм моннан ары һичкайчан керәсе булма! – дип әмер бирде.
Гайсә телсез бер кешедән җенне куып чыгарды. Җен чыкканнан соң, телсез кеше сөйләшә башлады, һәм халык моңа хәйран калды.
Шунда халык арасыннан берәү: – Остаз! Ялварып сорыйм Синнән, минем углымны килеп кара, зинһар. Ул – минем бердәнбер балам, – дип кычкырды. –
Сарай әһеле, Гайсәнең Яһүдиядән Гәлиләягә килгәнен ишетеп, Аның янына китте. Ул Гайсәдән үлем түшәгендә яткан углын, килеп, савыктыруын ялварып сорады.