34 Ярга чыккач, Гайсә шактый зур халык төркемен күрде һәм аларны бик кызганды, чөнки алар көтүчесез сарыклар кебек иде. Шуннан аларны күп нәрсәләргә өйрәтә башлады.
Шуннан Михая болай диде: – Көтүчесез калган сарыклар сыман таулар арасына сибелгән Исраил халкын күрдем мин. Раббы әйтте: аларның башлыклары юк, һәркайсы хәере белән үз өенә әйләнеп кайтсын, диде.
Шул чагында һәркем, аучы эзәрлекләгән болан, көтүчесез калган сарык сыман, үз халкына таба йөгерер, үз җиренә качар.
Минем халкым адашкан сарыклар сыман иде; көтүчеләре аларны юлдан яздырды, таулар арасына таралырга ирек бирде; таулар, калкулыклар арасында йөри торгач, яшәгән урынын онытты алар.
Көтүчесез калгач, алар төрле якка таралыштылар, кыргый җәнлекләргә азык булдылар.
Йортларыгыздагы пот-сыннар сезне алдый, күрәзәчеләр буш нәрсәләр күрә, ялган төшләр сөйли, юк нәрсәләр белән кешеләрне юата. Шунлыктан кешеләр адашкан сарыклар сыман каңгырып йөри, көтүчесез интегә.
Раббы халкы көтүчесез калган сарыклар кебек булмасын өчен, ул, аларны әйдәп, алларыннан барыр иде һәм алып та кайтыр иде.
Ярга чыккач, Гайсә зур халык төркемен күреп алды. Ул аларны кызганып, авыру булганнарын савыктырды.
Гайсә шәкертләрен чакырып, аларга: – Кешеләр кызганыч. Алар янымда инде өч көн, ә ашарларына һичнәрсәләре юк. Аларны ач килеш җибәрәсем килми: юлда хәлсезләнерләр, – дип әйтте.
Ул халык төркемнәрен күреп кызганды: алар, көтүчеләре булмаган сарыклардай борчылган һәм таралган иделәр.
Әмма кешеләр аларның китеп баруын күрделәр. Күбесе, аларны танып, әйләнә-тирәдәге барлык шәһәрләрдән яр буйлап алар барасы урынга ашыкты һәм көймәдән алданрак шунда килеп җитте.
Вакыт соң иде инде, һәм шәкертләре, Аның янына килеп: – Биредә бик аулак, вакыт та соң инде.
Ул көннәрдә тагын бик күп кеше җыелып, аларның ашар ризыклары калмагач, Гайсә, шәкертләрен чакырып:
– Кешеләр кызганыч. Алар инде өч көн Минем янда, ә ашарларына һичнәрсәләре юк.
Ләкин Гайсәнең кая киткәнен белеп, халык Аның артыннан иярде. Гайсә аларны теләп кабул итте, аларга Аллаһы Патшалыгы турында сөйләде һәм дәвалауга мохтаҗларны терелтте.
Шуңа күрә, Үзен корбан итеп, халыкның гөнаһларын йолып алу максаты белән Аллаһыга хезмәт итүдә рәхим-шәфкатьле вә тугрылыклы Олуг Рухани булыр өчен, Гайсә бар нәрсәдә Үзенең туганнарына охшарга тиеш булды.
Олуг Руханиебыз җитешмәгән якларыбызны аңламаучы, безгә теләктәшлек итә белмәүче Зат түгел, чөнки Ул безнең кебек үк һәр яклап сыналды, тик һич кенә дә гөнаһ кылмады.