23 Һәм ант итеп әйтте: – Хәтта патшалыгымның яртысын сорасаң да, бирермен!
– Әгәр бүген Шафат углы Элишаның башы җилкәсендә калса, миңа Аллаһының иң каты каргышы төшсен, – диде ул
Патша әйтте: – Нәрсә булды, Эстер мәликә, нинди үтенечең бар? – диде. – Мин сиңа патшалыгымның яртысын бирергә дә әзермен.
Шәраб эчкәндә, Эстер мәликәдән патша: – Нинди үтенечең бар? – дип сорады. – Һәммәсе үтәлер! Теләгең нидә? Патшалыгымның яртысын сорасаң да, теләгеңне үтәрмен! – диде.
Икенче көнне дә, шәраб эчкәндә, Эстер мәликәдән патша: – Эстер мәликә, нинди үтенечең бар? – дип сорады. – Һәммәсе үтәлер! Теләгең нидә? Патшалыгымның яртысын сорасаң да, теләгеңне үтәрмен! – диде.
син, димәк, телеңнән төшкән вәгъдәң тозагына каптың, авызыңнан чыккан сүзләр ятьмәсенә кереп буталдың.
ул ни генә сораса да, барын да бирергә ант итте.
һәм: – Әгәр йөзтүбән капланып, миңа табынсаң, боларның һәммәсен Сиңа бирермен! – диде.
Кыз, барып, анасыннан: – Миңа нәрсә сорарга? – диде. – Чумдыручы Яхъяның башын сора, – диде тегесе.
Тик Шаул аңа, Раббы белән ант итеп: – Раббы Үзе шаһиттыр: бу эш өчен син бернинди бәла-каза күрмәссең! – диде.