39 – Нигә сез ыгы-зыгы киләсез, нигә елыйсыз? Бала үлмәгән, йоклый гына ул, – диде Гайсә, өйгә кергәч.
җирнең туфрагында яткан үлеләрнең байтагы йокысыннан уяныр: берәүләр – мәңгелек тормыш, икенчеләр – рисвай булу, мәңгелек хурлыкка калу өчен;
– Китегез моннан! Кыз бала үлмәгән, ул йоклый! – диде. Аңардан көлә башладылар.
Башлыкның өе янына килгәч, Гайсә ыгы-зыгы килеп йөрүчеләрне һәм такмаклый-такмаклый үкереп елаучыларны күрде.
Аңардан көләргә тотындылар, әмма Ул аларны куып чыгарды да кызның ата-анасын, Үзенең юлдашларын алып, кыз яткан бүлмәгә керде.
Паул урамга чыкты, егетнең өстенә иелеп, аны кочаклады һәм: – Борчылмагыз, ул исән, – диде.
Менә шуның өчен күбегез зәгыйфь һәм авыру, вафат булганнар да аз түгел.
Мәсих, исән булсак та, үлем йокысында булсак та, Аның белән бергә яшәвебезне теләп, безнең өчен үлде.