36 Әмма Гайсә, аларның сүзләрен игътибарга алмыйча, башлык булган кешегә: – Курыкма, тик ышан гына! – диде.
Иртәгесен алар, таң белән кузгалып, Тыкуа чүленә таба юнәлделәр; шунда Еһошафат, халык каршында тукталып, болай диде: – Яһүдиләр һәм Иерусалим халкы, тыңлагыз мине! Раббы Аллагызга ышаныгыз, шул чагында нык булырсыз; Аның пәйгамбәрләренә ышаныгыз һәм җиңүгә ирешерсез!
– Чөнки иманыгыз аз, – дип җавап бирде Гайсә. – Сезгә хак сүз әйтәм: горчица орлыгы кадәр генә иманыгыз булса һәм менә бу тауга: «Моннан тегендә күчеп кит», – дип әйтә калсагыз, ул урыныннан күчәр иде. Сезнең өчен мөмкин булмаган һичнәрсә булмас иде. [
Гайсә шулай сөйләп торганда, янына яһүдиләр башлыгының берсе килеп тез чүкте һәм: – Әле генә кызым үлде. Ә Син янына килеп, өстенә кулларыңны куйчы, һәм ул терелеп китәр! – дип әйтте.
Гыйбадәтханә башлыкларының Яһир исемлесе, Гайсәне күрүгә, аягына килеп егылды
– Кызым, сине ышануың савыктырды, имин йөр һәм сәламәт бул, – диде аңа Гайсә.
– Ни дигән сүз ул «кулыңнан килсә»? Ышанган кеше бар нәрсәне булдыра ала.
Әмма Гайсә, аның сүзләрен ишетеп, Яһирга: – Курыкма, тик ышан гына, һәм кызың савыгачак, – диде.
– Әгәр иман итсәң, Аллаһының данын күрәчәксең, – дип әйтмәдемме сиңа? – диде Гайсә.