35 Гайсә шулай дип сөйләп торган арада, гыйбадәтханә башлыгының өеннән килеп, башлыкка: – Кызың вафат. Остазны ник борчып торырга, – дип әйттеләр.
Әмма шәкертләренең канәгатьсезлеген белгән Гайсә: – Бу хатынны ник битәрлисез? Минем өчен ул изге эш эшләде.
Гайсә аларга: – Шәһәрдәге шул-шул кешегә барып, болай әйтегез: «„Билгеләгән сәгатем якынлашып килә. Шәкертләрем белән Котылу бәйрәме ашын синдә ашармын“, – дип әйтте Остазыбыз», – диде.
Гайсә шулай сөйләп торганда, янына яһүдиләр башлыгының берсе килеп тез чүкте һәм: – Әле генә кызым үлде. Ә Син янына килеп, өстенә кулларыңны куйчы, һәм ул терелеп китәр! – дип әйтте.
Гайсә юлга чыкканда, каршына бер кеше, йөгереп килеп, тезләренә егылды да: – Игелекле Остаз, мәңгелек тормышка ия булыр өчен, миңа нәрсә эшләргә кирәк? – дип сорады.
Гыйбадәтханә башлыкларының Яһир исемлесе, Гайсәне күрүгә, аягына килеп егылды
Гайсә шул сүзләрне әйтеп бетерергә өлгермәде – гыйбадәтханә башлыгының өеннән килгән бер кеше: – Кызың вафат, Остазны борчыма инде, – диде.
– Хакимем! – диде Марта Гайсәгә. – Син монда булсаң, абыем үлмәгән булыр иде.
Гайсә аңа болай дип җавап бирде: – Мин – терелү һәм тормыш. Миңа иман итүче кеше үлсә дә, тереләчәк.
Моны әйткәч, Марта китеп барды һәм, сиздермичә генә, сеңлесе Мәрьямне чакырып: – Остаз монда, Ул сине чакыра, – диде.
Мәрьям исә, Гайсә торган урынга килеп җиткәч, Аны күреп, аякларына егылды һәм: – Хакимем! Син монда булсаң, абыем үлмәгән булыр иде, – диде.
– Ташны читкә алып куегыз, – диде Гайсә. Ә мәрхүмнең сеңлесе Марта Аңа: – Хакимем! Ул инде исләнгән, чөнки ул үлгәннән соң дүрт көн үтте, – диде.
Сезгә хак сүз әйтәм: үлекләр Аллаһы Углының тавышын ишетер вакыт җитә һәм килеп җитте дә инде. Аны ишеткәннәр терелер.