17 Шуннан соң алар Гайсәнең бу яклардан китүен үтенә башладылар.
Шуннан соң Әбумәлик Исхакка әйтте: – Кит син бездән! Чөнки син хәзер безнең өчен артык куәтле булдың, – диде.
– Аллаһы кешесе, ни кирәк сиңа миннән? Әллә кылган гөнаһларымны исемә төшерергә һәм углымны үтерергә дип килдеңме син? – диде аңа хатын.
Менә бөтен шәһәр халкы Гайсә каршына килде. Аны күреп, алар Аңардан үзләренең җиреннән китүен үтенделәр.
– Насаралы Гайсә! Сиңа бездән нәрсә кирәк?! Син безне һәлак итәр өчен килдеңме? Мин Синең Кем икәнеңне беләм! Син – Аллаһының Изгесе, – дип кычкырды ул.
каты итеп кычкырып җибәрде: – Аллаһы Тәгалә Углы Гайсә! Сиңа миннән ни кирәк? Аллаһы хакына ялварып сорыйм: газаплама мине.
Шимун Петер, шушы хәлне күреп, Гайсә алдында тезләренә егылды да: – Хакимем, кит янымнан, мин гөнаһлы кешемен! – диде.
Герәсә җирендә яшәүче халык, куркуга төшеп, Гайсәнең бу җирләрдән китүен үтенде. Ул, көймәгә утырып, юлга кузгалганда,
Яннарына килеп гафу үтенделәр, аларны иреккә чыгардылар һәм шәһәрдән китүләрен сорадылар.
Әмма нигә без тормышыбызны куркыныч астына куярга тиеш?! Бу коточкыч ут безне юк итәчәк, һәм әгәр тагын Раббы Аллабызның тавышын ишетсәк, без үләчәкбез.