35 Шул көнне кичен шәкертләренә Гайсә: – Әйдәгез, күлнең аръягына чыгыйк, – диде, һәм
Шул ук вакытта Гайсә шәкертләренә, көймәгә утырып, Үзеннән алданрак аргы якка чыгарга кушты. Ә Үзе, халыкны кайтарып җибәргәнче, шунда калды.
Тирә-ягындагы халык төркемнәрен күреп, Гайсә шәкертләренә күл аръягына чыгарга кушты.
Гайсә көймәдә янә күлнең аръягына чыккач, яр буенда Аның янына тагын бик күп халык җыелды.
Шуннан Гайсә Үзенең шәкертләренә көймәдә каршы ярдагы Бәйт-Сайдага чыга торырга кушты, Үзе исә, халык кайтып киткәнче, алар янында тоткарланды.
Шуннан, аларны калдырып, янә көймәгә утырды һәм каршы ярга таба юл алды.
Шулай беркөнне Гайсә белән шәкертләре көймәгә утырдылар: – Күлнең аръягына чыгыйк, – диде Ул, һәм алар кузгалып киттеләр.
– Инануыгыз кайда сезнең? – дип сорады Гайсә шәкертләреннән. Куркуга калган шәкертләр, гаҗәпләнеп, бер-берсенә: – Кем соң Ул? Җилгә дә, суга да әмер бирә, һәм алар Аңа буйсыналар, – диештеләр.
Шуннан соң Гайсә Гәлиләя күленең аръягына китте. Ул күл Тибериас күле дип тә атала иде.
көймәгә утырып, күл аръягындагы Кәпәрнаумга таба йөзеп киттеләр. Караңгы төште, ә Гайсә исә һаман күренмәде.
Аны күлнең аръягында эзләп тапкач: – Остаз! Син монда кайчан килдең? – дип сорадылар.