32 Мәсих, Исраил Патшасы, күз алдыбызда хачтан төшсен, шул чакта Аңа ышанырбыз! Хәтта Гайсә белән бергә кадакланганнар да Аны мәсхәрәләде.
Исраил Патшасы Раббы, аны йолып алучы Күкләр Хуҗасы Раббы болай ди: «Мин – беренче һәм соңгысымын, Миннән башка икенче бер алла юк!
Раббы сиңа дигән хөкем карарын юкка чыгарды, дошманыңны куып җибәрде. Раббы – Исраил патшасы – синең янда: бәла-каза килер дип инде курыкмассың.
«Шатлан, Сион-кыз, тантана ит, Иерусалим-кыз! Менә, яныңа тәкъва һәм җиңүче патшаң килә; ул – тыйнак-күндәм, ишәккә – ана ишәкнең баласына атланып килә.
Ибраһимнан Давытка кадәр барлыгы ундүрт буын, Давыттан алып Бабилгә көчләп күчерелгән вакытка кадәр ундүрт буын һәм Бабилгә күчерелеп, Мәсих туганга кадәр ундүрт буын булды.
– Башкаларны коткарды, ә Үзен коткара алмый! Ә Үзе – Исраил Патшасы! Төшсен хачтан, шунда без Аңа ышанырбыз!
Аның белән бергә кадакланган юлбасарлар да Аны шундый ук сүзләр белән мәсхәрәләделәр.
Баш өстенә Аның гаебен күрсәткән «Яһүдиләр Патшасы» дигән язу эленгән иде.
Гайсә белән бергә ике юлбасарны – берсен Аның уң ягына, икенчесен сул ягына кадаклап куйдылар. [
– Остаз! Син – Аллаһы Углы! Син – Исраил Патшасы! – диде Аңа Натанаил.
Алар, хөрмә ботаклары тотып, Гайсәне каршыларга чыкты һәм: «Һошанна! Раббы исеменнән Килүче, Исраил Патшасы мөбарәктер!» – дип кычкырдылар.
Һәм кайберәүләр Аллаһыга тугрылыклы булмаган икән, ни булыр? Аларның тугры булмаулары Аллаһының тугрылыклыгын юкка чыгарырмы?
Безнең өчен үледән терелү инде булды дип, алар хакыйкатьтән читкә тайпылып, кайберәүләрнең иманнарын какшаттылар.