29 Үтеп баручылар, башларын чайкый-чайкый, Аны хурладылар. – Әй Син, Аллаһы йортын җимереп, аны өч көндә төзүче,
Берегезнең дә күңеле эремиме, янәшәмнән узучылар?! Күз салыгыз һәм күрегез: ачуы ярсыган көнне Раббы мине дучар иткән, мин тарыган газап сыман, тагын берәр газап бармы икән?!
Янәшәңнән үтеп баручы һәркем, сине мыскыллап, кулларын чәбәкләр, сызгырып куяр һәм: «Җир йөзенең шатлыгы дип аталган гаҗәеп матур шәһәр шушымы инде?!» – дип, Иерусалимгә карап, башын чайкар.
Алар: – Бу кеше: «Мин Аллаһы йортын җимереп, өч көн эчендә яңадан төзи алам», – дип әйтте, – диделәр.
– Без Аның «Мин, адәм кулы белән салынган шушы Аллаһы йортын җимереп, өч көн эчендә адәм кулы белән эшләнмәгән башкасын төзеячәкмен» дип әйткәнен ишеттек, – диде алар.
]
Үзеңне коткар – төш хачтан! – диде алар.