25 Аны хачка кадаклаганда, иртәнге сәгать тугыз иде.
Көн уртасында бөтен җир йөзен караңгылык каплап алды, һәм көндезге сәгать өчкә кадәр шулай дәвам итте.
Ә сәгать өчтә Гайсә: – Элои, Элои, лема сабахтани? – дип, каты итеп кычкырып җибәрде (бу сүзләр «Әй Аллам, Аллам! Ник ташладың Син Мине?» дигәнне аңлата).
Көн урталары җиткән иде инде. Шулвакыт кояш сүнеп, бөтен җир йөзен караңгылык каплап алды, һәм шушы хәл көндезге өчкә кадәр дәвам итте. Аллаһы йортындагы пәрдә исә урталай ертылып төште.
Бу – Котылу бәйрәменә әзерләнә торган җомга көн, көндезге сәгать уникеләр тирәсе иде. Пилат яһүдиләргә: – Менә, сезнең Патшагыз! – диде.
Алар, сез уйлаганча, исерек түгел, хәзер сәгать иртәнге тугызынчы гына бит әле.
