7 Якындагы сугыш авазын һәм ерактагы сугышлар хакында ишеткәндә курыкмагыз: шулай булырга тиеш. Әмма моның белән генә бетмәс әле:
Җир өстенә түгелгән суны кире җыеп алып булмаган кебек, дөнья куйган кешегә дә кабат җан өрү мөмкин түгел. Аллаһы берәүнең дә җанын харап итәргә теләми, читкә тибәрелгән кеше Миннән читләшә күрмәсен, дип борчыла.
Үз халкының башлыклары янәшәсенә утыртыр өчен, мескен бәндәсен Ул тузанлы җирдән кубарып торгызыр, юксылны чүплек өеменнән тартып чыгарыр;
Якын күршесе белән дустанә гәп корып та, күңелләрендә мәкер саклаган явызлар – бозыклык кылучылар вә яманнар белән бергә харап иттермә мине!
Көтелмәгән афәт килгәндә, яман бәндәләр сиңа һәлакәт белән янаганда – куркып калмассың;
«Бу халык яшерен эш дип атаганны яшерен дип санамагыз, ул курыккан нәрсәдән курыкмагыз, котыгыз алынмасын.
Батырлыгыгызны җуймагыз, җирдә таралган имеш-мимештән курыкмагыз! Бер елда бер хәбәр килер, икенче елда икенчесе килер: „Илдә – көчләү, бер идарәче икенче идарәчегә каршы күтәрелә!“»
Дөньяга кайгы, чөнки юлдан яздырырдай нәрсәләр күп! Вәсвәсәләрнең килүе котылгысыз, әмма алар кем аркылы килә, шуңа кайгы!
Һируд патша, бу хакта ишеткәч, хафага төште, аның белән бергә бөтен Иерусалим дә хафаланды.
Күпләр, килеп, үзләрен Минем исем белән атарлар һәм: «Мин – Ул», – дип әйтеп, байтак кешене алдарлар.
халык – халыкка, патшалык патшалыкка каршы чыгар, төрле урыннарда җир тетрәүләр, ачлык булыр. Болар – тулгак газапларының башы гына.
Борчылмагыз! Аллаһыга ышаныгыз һәм Миңа ышаныгыз.
Сезгә тынычлык калдырам, Үз тынычлыгымны сезгә бирәм, әмма Мин биргән тынычлык дөнья биргән тынычлыкка охшамаган. Күңелегез борчылмасын һәм курыкмасын.
Аларга Мәсихнең газап чигәргә һәм үледән терелергә тиеш булганлыгын аңлатты һәм исбат итте. – Мин сезгә вәгазьләгән Гайсә – шул Мәсих бит инде, – диде Паул.