36 Көтмәгәндә хуҗагыз кайтып керә калса да, карагыз аны, сезне йоклап яткан хәлдә күрмәсен!
Төне буе эзләдем мин ятагымда җан сөйгәнемне, эзләдем, тик тапмадым мәгъшукымны.
Йоклыймын мин, әмма минем йөрәгем уяу. Әнә, мәгъшукымның ишек шакыган тавышын ишетәм: «Ач ишегеңне, сеңлем, сөеклем, күгәрченем минем, аппагым! Юкса, чәчләрем минем төнге чыкка чыланган, чигә бөдрәләрем дымланган».
Исраилнең сакчылары сукыр вә акылсыздыр. Аларның һәммәсе – өрә белми торган телсез этләр, яталар да черем итәләр, йокы симертәләр.
Кияү тоткарланганлыктан, кызлар йокымсырый башлаган һәм йоклап та киткәннәр.
Гайсә әйләнеп килде һәм шәкертләренең йоклап ятуын күрде. – Шимун, йоклап ятасыңмы? Бер сәгать тә уяу утыра алмадыңмы? – диде Ул Петергә. –
Әйләнеп килгәч, шәкертләренең йоклавын күрде – аларның күзләрен йокы баскан иде. Алар Гайсәгә нәрсә әйтергә дә белмәделәр.
Карагыз аны, тамак ягын кайгырту, эчкечелек вә тормыш мәшәкатьләре сезнең белән идарә итмәсен, ул көн, тозак кебек, сезгә көтмәгәндә килмәсен. Чөнки ул көн җир йөзендә яшәүче һәр кешегә киләчәк.
Догасын тәмамлаганнан соң, Ул шәкертләре янына килде һәм аларның кайгыдан талчыгып йоклап ятуларын күрде.
яктылык ачык күрсәткән һәммә нәрсә үзе яктылык була. Шуңа күрә: «Йоклаучы, уян! Үледән терел! Һәм Мәсих сине балкытыр», – дип әйтелә.