12 Иртәгесе көнне Бәйт-Әниядән чыкканда, Гайсә ачыгып киткән кебек булды.
Ризык капмыйча, кырык көн һәм кырык төн уздырып, Гайсә бик нык ачыкты.
Еракта куе яфраклы инҗир агачы күреп, Ул, җимеше булмасмы дип, агач янына килде, әмма анда яфрактан башка берни күренмәде: җимеш өлгерергә әле иртә иде.
Иртәгесен инҗир агачы яныннан үтеп барганда, алар агачның очыннан алып тамырына тикле корыган булуын күрделәр.
Гайсә, чүлдә кырык көн булып, иблис тарафыннан вәсвәсәгә салынды. Ул бернәрсә ашамады һәм соңгы көннәрендә бик ачыкты.
Шуннан соң Гайсә, һәрнәрсәнең чынга ашканын белеп һәм Изге язмада язылганнар тормышка ашсын дип: – Сусадым, – диде.
Шуңа күрә, Үзен корбан итеп, халыкның гөнаһларын йолып алу максаты белән Аллаһыга хезмәт итүдә рәхим-шәфкатьле вә тугрылыклы Олуг Рухани булыр өчен, Гайсә бар нәрсәдә Үзенең туганнарына охшарга тиеш булды.