46 Алар Әрихә шәһәренә килеп җиттеләр. Соңрак, Гайсә үзенең шәкертләре һәм күп санлы халык белән Әрихәдән чыгып барганда, юл читендә сукыр Бартимәй (ягъни, Тимәй углы) теләнеп утыра иде.
Чәчкәндә, орлыкларның бер өлеше юл буена төшкән. Кошлар, очып килеп, аларны чүпләп бетергән.
Ә аның капка төбендә, бай табыныннан өстәл астына төшкән сынык-саныкларга өметләнеп, бөтен тәнен җәрәхәт баскан Элгазар исемле бер фәкыйрь ята, һәм этләр, килеп, аның яраларын ялап китә икән.
Көннәрдән беркөнне әлеге фәкыйрь вафат булган, һәм фәрештәләр аны Ибраһим пәйгамбәр янына илткәннәр; шуннан соң бай да үлгән, һәм аны күмгәннәр.
Гайсә Әрихәгә якынлашып килгәндә, бер сукыр юл буенда хәер сорашып утыра иде.
Гайсә, Әрихәгә җитеп, шәһәр буйлап барганда,
Аның күршеләре һәм элек хәер сорашып утыруын күргән кешеләр: – Бу соң, теге, хәер сорашып утырган кеше түгелме? – диештеләр.