20 – Остаз, мин боларның барысын яшьтән үтәп киләм, – дип җавап бирде тегесе.
Алар, дөрес гамәл кылучы халык, үз Аллаларының кануннарын ташламаучы халык сыман, көн арты көн Мине эзли, Минем юлларымны белергә тели; алар Минем гадел хөкем итүемне сорый, Аллаһыга якынаерга омтыла.
Мин сине, Иерусалим, бөлгенлеккә төшерәчәкмен, тирә-юнеңдәге халыклар арасында вә үтеп баручы һәркем каршында хурлыкка калдырачакмын.
Кеше Аллаһыныкын урлармы?! Ә сез менә Минекен урлыйсыз! «Нәрсәңне урлыйбыз соң без?» – дип сорарсыз. Гошер вә бүләкләр китермисез!
– Мин боларны үтәп киләм. Миңа тагын нәрсә җитми? – дип сорады егет.
Гайсә аңа карап куйды, һәм әлеге кеше Аның күңеленә хуш килде. Шуннан Гайсә аңа: – Сиңа бер генә нәрсә җитми: бар да, булган һәммә нәрсәңне сатып, фәкыйрьләргә өләш. Шулай эшләсәң, күктәге хәзинәгә ия булырсың. Аннары яныма кил һәм Миңа ияр, – диде.
Әмма канун белгече, үзен акларга теләп, Гайсәдән: – Ә минем якыным кем соң? – дип сорады.
Кайчандыр мин Канунны белми яшәдем, әмма Канун әмерен белгәннән соң, гөнаһ терелде,
Бар гайрәтем Мәсих бердәмлеген эзәрлекләүгә юнәлгән иде. Ә инде Канун таләп иткән хаклыкка килгәндә, миңа бәйләнер урын юк иде.
Тышкы яктан ихлас күңелдән Аллага табынучы булып күренерләр, ә иманның көчен инкяр итәрләр. Андыйлардан ерак тор.