17 Гайсә юлга чыкканда, каршына бер кеше, йөгереп килеп, тезләренә егылды да: – Игелекле Остаз, мәңгелек тормышка ия булыр өчен, миңа нәрсә эшләргә кирәк? – дип сорады.
Шундый карарга кул куелганын белгәннән соң, Даниил өенә кайтып китте. Аның өске каттагы тәрәзәләре Иерусалим тарафына караган булып, Даниил, тез чүгеп, электәгечә көн дә өч тапкыр Алласына дога кыла, мактау-рәхмәтләрен яудыра торган иде.
Алар халык төркеме янына әйләнеп кайткач, бер кеше килде дә Гайсә алдында тез чүгеп:
Шунда уң ягында торучыларга Патша: «Килегез, Атамнан фатиха алганнар! Дөнья яратылган көннән бирле сезнең өчен әзерләп куелган патшалыкны мирас итеп алыгыз.
Хатыннар ашыга-ашыга кабер яныннан киттеләр. Куркып һәм бик нык шатланып, шәкертләренә сөйләргә йөгерделәр.
Бер көнне махау чире белән авыручы бер кеше, Гайсә каршына килеп, тезләренә егылды да: – Теләсәң, мине тазарта алыр идең Син! – дип, гозерен белдерде.
– Нигә син Мине игелекле дип атыйсың? – диде Гайсә. – Аллаһыдан башка һичкем игелекле түгел.
Алар, Аның янына килеп: – Остаз! Синең туры сүзле булуыңны беләбез. Син берәүгә дә ярарга тырышмыйсың, чөнки кемнең кем булуы Сиңа мөһим түгел. Син хакыйкать кушканча Аллаһы юлына өйрәтәсең. Әйт әле, кайсарга салым түләргә рөхсәт ителәме, юкмы? Салым түләргәме безгә, юкмы? – диде.
Йөгерә-чаба халык җыелганны күреп, явыз рухка Гайсә: – Телсез һәм чукрак рух! Мин сиңа боерамын: чык аңардан һәм моннан ары һичкайчан керәсе булма! – дип әмер бирде.
Менә канун белгечләреннән берсе урыныннан торды да Гайсәне сынарга теләп: – Остаз! Мәңгелек тормыш насыйп булсын өчен, миңа нәрсә эшләргә кирәк? – дип сорады.
төнлә Гайсә янына килеп: – Остаз! Синең Аллаһыдан килгән Мөгаллим икәнеңне беләбез, чөнки Син күрсәткән могҗизалы гамәлләрне, Аллаһы үзе белән булмаса, беркем дә эшли алмас иде, – диде.
Мәңгелек тормышка ия булырга теләп, сез Изге язмада язылганнарны тикшерәсез, ә алар нәкъ Минем хакта шаһитлык бирәләр.
Мине җибәргән Атам Углын күрүче һәм Аңа инанучы һәркемнең мәңгелек тормышка ия булуын тели. Мин аны ахирәт көнендә терелтеп торгызачакмын.
Ул аларны тышкы якка алып чыкты. – Әфәнделәрем! Котылу өчен миңа нәрсә эшләргә кирәк? – дип сорады ул алардан.
Тыңлаучылар ишеткән бу сүзләр йөрәкләренә барып кадалды: – Туганнар, безгә нәрсә эшләргә соң инде? – диделәр алар Петергә һәм башка рәсүлләргә.
Хәзер сезне Аллаһы кулына һәм Аның мәрхәмәте турындагы сүзгә тапшырам. Ул сүз сезне тагын да ныгытырга һәм барлык изге ителгәннәр арасында сезгә мирас бирергә сәләтле.
– Тор да шәһәргә бар. Анда сиңа нәрсә эшләргә кирәклеге хакында әйтелер.
сабырлык белән игелекле эшләр кылып, данга, хөрмәткә һәм үлемсезлеккә омтылучыларга Ул мәңгелек тормыш бирә.
Гөнаһ өчен әҗер – үлем бит, ә инде Аллаһының мәрхәмәт белән бирелгән бүләге – Хакимебез Мәсих Гайсәдәге мәңгелек тормыш.
Шулай ук, Аның чакыруы сезгә нинди өмет биргәнен, изгеләргә булачак мирасның нинди мул һәм данлы икәнен һәм бездәге, иман итүчеләрдәге, куәтенең чагыштыргысыз бөек икәнен белүегезне теләп, Ул күңел күзләрегезне яктыртсын дип дога кылам.
Фәрештәләр – котылуны мирас итеп алачак затларга хезмәт итү өчен җибәрелгән рухлар түгелмени?
Ул моны күкләрдә сезнең өчен сакланган черемәс, пакь, шиңмәс мирасыгыз булсын өчен эшләде.
Ул Үзе безгә вәгъдә иткән нәрсә – мәңгелек тормыш бу.