14 Моны күреп, Гайсәнең ачуы килде, һәм шәкертләренә Ул: – Балаларга Минем янга килергә ирек бирегез, комачауламагыз аларга, чөнки Аллаһы Патшалыгы әнә шундыйларныкы, – диде. –
Килешүемне Мин сиңа һәм синең токымыңа мәңгегә күндерәм. Мин – синең һәм токымыңның Алласымын.
Без күршеләребез каршында рисвай булдык, бөтен әйләнә-тирәгә хур вә мәсхәрә ителдек.
Аларның хезмәтләре бушка китмәс, тудырган балалары бәла-каза күрмәс, чөнки алар үзләре дә, нәсел варислары да Раббы фатихасын алган халык булыр.
Ә менә сез: „Дошман кулына әсир төшәрләр“, – дип сөйләгән балаларыгызны исә Мин сез кире каккан җиргә алып керәчәкмен, һәм алар аны үз күзләре белән күрәчәк.
Карагыз, әлеге кечкенәләрнең берсен дә түбәнсетмәгез. Сезгә әйтәм: аларның фәрештәләре Күктәге Атамның йөзен һәрвакыт күреп торалар. [
– Кем шушы бала кебек үзен кече итеп тота, шул Күкләр Патшалыгында иң бөеге булыр.
Әмма Гайсә: – Балаларга ирек бирегез, аларга яныма килергә комачауламагыз, чөнки Күкләр Патшалыгы менә шундыйларныкы, – диде.
Тәкъва булганнары өчен эзәрлекләнгәннәр бәхетле, чөнки Күкләр Патшалыгы аларныкы.
«Рухи яктан фәкыйрьләр бәхетле, чөнки Күкләр Патшалыгы аларныкы.
Каты күңелле булуларына ачынып, Гайсә ачу белән аларга карап алды да теге кешегә: – Кулыңны суз! – диде. Авыру адәм кулын сузды, һәм аның кулы савыкты.
Ләкин Гайсә шәкертләргә борылып карады да: – Кит янымнан, иблис! Уйларың Аллаһыдан түгел, синдә адәми уйлар, – дип, Петерне кырт туктатты.
– Сиңа хак сүз әйтәм: яңадан тумаса, беркем дә Аллаһы Патшалыгын күрә алмас, – диде аңа Гайсә җавап биреп.
Гайсә җавабында: – Сиңа хак сүз әйтәм: әгәр кеше судан һәм Рухтан тумаса, ул Аллаһы Патшалыгына керә алмас.
Бу вәгъдә Раббы Аллабыз Үзенә чакырган һәркемгә – сезгә, балаларыгызга һәм еракта яшәүче барлык кешеләргә дә бирелгән, – дип җавап бирде Петер.
Сез – пәйгамбәрләрнең варислары. Аллаһы Ибраһимга: «Җир йөзендәге барлык халыклар синең нәселең аша фатиха алачак», – дип әйтеп, аталарыгыз белән килешү төзегән. Сез – шушы килешүнең мирасын кабул итүчеләр.
Аллаһыга бүләк ителгән беренче икмәк изге икән, ул камырдан пешерелгән башка икмәкләр дә изгедер. Тамыр изге икән, ботаклар да изге.
Яхшы хәбәргә килгәндә, исраилиләр сезнең хакка Аллаһыга дошман, ә Аллаһының сайлавына килгәндә, алар ата-бабалары хакына Аллаһының сөеклеләре булып кала.
Имандашлар, балаларча уйламагыз. Яманлыкка карата – сабыйлар кебек гаепсез, ә акылыгыз белән балигъ кешеләр сыман булыгыз.
Иман итмәүче ир – иманлы хатын аша һәм иман итмәүче хатын иманлы ир аша изге ителә. Югыйсә сезнең балаларыгыз саф булмас иде, ә болай изгедер.
Хәтта ачуыгыз килсә дә, гөнаһ кылмагыз: кояш батканчы, ачуыгыз басылсын.
Раббы ата-бабаларыгызны яратканга һәм алардан соң сезне, аларның нәсел варисларын сайлаганга, Үзенең бөек кодрәте белән сезне Мисырдан алып чыкты.
Мин синең ихлас иманың турында искә төшерәм: Лоис әбиең дә, әниең Әүникә дә нәкъ шулай ышанганнар иде. Ул синдә дә бар дип инанам.
Син Изге язмалар белән балачактан ук таныш. Алар сиңа, Мәсих Гайсәгә иман итү аша, котылуга алып баручы акыл бирә ала.
Ул бөтен Исраил җәмәгатенә, шул исәптән хатын-кызларга, бала-чагага, исраилиләр арасында яшәүче чит халыкларга Муса васыять итеп әйткәннәрнең берсен дә калдырмыйча сүзгә-сүз укып чыкты.
Яңа туган сабыйлардай, пакь рухи сөт эчәргә омтылыгыз, шуның белән үсеп, котылуга ирешерсез,
Телләрендә ялган булмады, алар кимчелексез иде.
Хатыны Хөннә исә бармады. – Бала күкрәктән аерылгач, мин аны Раббы хозурына үзем илтермен, һәм ул бөтенләйгә шунда калыр, – диде ул иренә.