37 Гайсәне табып: – Барысы да Сине эзлиләр, – диде.
Килешү шул көнне үк юк ителде; мине күзәтеп торган сарык сатучы сәүдәгәрләр моның Раббы ихтыяры белән эшләнүен аңладылар.
Шимун үзенең иптәшләре белән Аны эзләп китте һәм,
– Башка урыннарга, күрше авыл-шәһәрләргә китик, Миңа анда да Яхшы хәбәрне таратырга кирәк. Мин бит шуның өчен килдем, – диде Гайсә.
Аның янына бөтен Яһүдия иленнән, Иерусалимнән кешеләр агыла башлады. Килүчеләр гөнаһларын икърар итәләр, һәм Яхъя аларны Үрдүн суына чумдыра иде.
Аны шул көе калдырсак, һәммәсе Аңа иман китерәчәк, ул вакытта римлылар килеп, җиребезне дә, халкыбызны да басып алачак.
Фарисейлар исә үзара: – Күрәсезме, безгә бернәрсә дә ярдәм итми. Бөтен дөнья Аның артыннан бара, – диделәр.
Алар, Яхъя янына килеп: – Остаз! Менә Үрдүн аръягында синең белән булган һәм Аның турында син шаһитлык биргән Кеше халыкны суга чумдыра, һәм барысы да Аның янына баралар, – диделәр.
