6 Мин, килеп, җиргә ләгънәт яудырмас өчен, аталар белән балалар арасында татулык урнаштырыр ул.
Юксыл-мескеннәргә ул дөреслек белән хөкем чыгарачак, илдәге мазлумнарның эшләрен гаделлек белән хәл итәчәк; үзенең сүзе-таягы белән җирне кыйнаячак, иреннәренең сулышы белән явызны үтерәчәк.
Шуңа күрә җирне каргыш кимерә: аның халкы үз гөнаһлары өчен түли; шуңа күрә җирдә яшәүчеләр юкка чыга, алар инде бик аз хәзер.
Бер-бер аваз ишетелә: «Раббыга чүлдә юл әзерләгез, Аллабызга далада туры юл салыгыз!
Шуның өчен Мин Изге йортның башлыкларын хәрәм кылдым, Ягъкубны – һәлакәткә, Исраилне мәсхәрәгә дучар иттем.
Мин сайлап алган кешеләр исемегезне каһәр уку өчен кулланыр. Хуҗа-Раббы сезне үлемгә дучар итәр, ә Үзенең колларына бүтән исем бирер.
Бөтен Исраил халкы Синең Кануныңны бозды һәм, тавышыңны ишетмәс өчен, Синнән читкә борылды. Сиңа каршы гөнаһ кылган өчен, Аллаһы колы Муса канунында язылган ләгънәт-каргышлар безгә төште.
Мин дә моннан ары бу җирдә яшәүчеләрне кызганмаячакмын, – дип белдерә Раббы. – Менә, Мин һәркемне үз якынының вә үз патшасының кулына тапшырам, һәм алар бу җирне вәйран итәчәк, Мин исә беркемне дә коткармаячакмын.
Бөтен илдә, – дип белдерә Раббы, – халыкның өчтән ике өлеше юк ителәчәк, өчтән бере исән калачак.
Иерусалимгә каршы сугышкан халыкларны Раббы үләт зәхмәте белән җәзалар: үз аягында басып торган кешеләрнең тәне корыр, күз чокырларында – күзләре, авызларында телләре черер.
Раббы барча халыкларны Иерусалимгә каршы сугышка туплар – шәһәр алыныр, йортлар таланыр, хатыннар мәсхәрә ителер, шәһәр халкының яртысы сөрген китәр, әмма икенче яртысы шәһәрдә калыр.
Ул: «Бу – бөтен җир йөзенә җибәрелгән ләгънәт. Төргәкнең бер ягында язылганча, урлашкан һәр кеше юк ителәчәк; төргәкнең икенче ягында язылганча, ялган ант бирүченең һәрберсе шулай ук юк ителәчәк.
Патша, ярсып, ул үтерүчеләрне юк итәргә, ә шәһәрләрен яндырырга әмер биреп, гаскәрен җибәргән.
Петер исә, кичә нәрсә булганын исенә төшереп, Гайсәгә: – Остаз! Кара әле, Син каргаган инҗир агачы корып төшкән бит! – диде.
Һәм син, сабый, Аллаһы Тәгаләнең пәйгамбәре дип аталырсың, чөнки, Раббыга юлны әзерләп, Аның алдыннан барырсың,
Ләкин әгәр бу җирдә күгән вә чәнечкеле куаклар үсә торган булса, аның бернинди дә файдасы юк. Аңа каргыш яный, ахыр килеп, ул җирне яндырырлар.
Авызыннан, халыкларга сугар өчен, үткен кылыч чыгып тора, Ул Үзе алар белән тимер таяк ярдәмендә хакимлек итәчәк. Ул Чиксез кодрәт Иясе Аллаһының ярсулы ачу шәрабын изгечтә изә.
Шәһәрдә ләгънәтләнгән бер нәрсә дә булмаячак, анда Аллаһының һәм Бәрәннең тәхете торачак, коллары Аңа хезмәт итәчәкләр.