6 – Мин – Раббы, һәм Мин үзгәрүчән түгелмен! Әнә шуңа күрә сез, Ягъкуб угыллары, юк ителмәдегез дә.
Бу көнне Раббы, Ибрам белән килешү төзеп, аңа болай диде: – Мисыр елгасыннан алып бөек Фөрат елгасына кадәр сузылган бу җирләрне – кыни, кынази, кадмуни, хитти, фәризи, рефаимнәрнең, шулай ук амори, кәнгани, гиргәши һәм явүсиләрнең җирләрен Мин синең нәсел токымыңа бирәчәкмен.
Һәм Раббы Ибрамга әйтте: – Бу җирләрне сиңа мирас итеп бирү өчен, сине килданиләрнең Ур шәһәреннән алып чыккан Раббы – Мин ул! – диде.
Әйтте: – Раббы белдерде ки, Үз Затымнан ант итәм, диде, үзеңнең бердәнбер углыңны кызганмыйча, бу эшкә барганың өчен,
Кошлар – эрбет ботакларында, ләкләк – нарат башында оя кора.
Чөнки Мин, Раббы, синең Аллаң, уң кулыңнан тотып: „Курыкма, сиңа Мин ярдәм итәрмен“, – дим.
Исраил Патшасы Раббы, аны йолып алучы Күкләр Хуҗасы Раббы болай ди: «Мин – беренче һәм соңгысымын, Миннән башка икенче бер алла юк!
Сез картайганчы, Мин шул булып калырмын, Мин сезне, чәчләрегез агарганчы, күтәреп йөртермен. Сезнең Бар итүчегез дә, күтәреп йөртүчегез дә – Мин ул! Мин күтәреп йөртәм һәм коткарам.
– Мин – Раббы, бөтен тереклек дөньясының Алласы! Минем өчен мөмкин булмаган эш бармыни?!
Минем тарафтан шундый фәрман игълан ителә: патшалыгымның бөтен төбәкләрендә бар кеше Даниилның Алласы алдында калтырап торсын, Аңа зур ихтирам күрсәтсен! Ул – мәңгелек булган терек Аллаһы! Аның патшалыгы – җимерелмәс, Аның хакимлеге һичкайчан тәмамланмас!
Сиңа булган ярсуымны Мин тыярмын, Эфраимне тар-мар итмәм, чөнки Мин – Аллаһы, кеше түгелмен, Исраил халкы арасында яшәгән изге Алламын, Мин сезгә ачу белән килмәм.
Әй Раббы, Син әзәли Зат! Әй изге Аллам, Син үлемсездер! Әй Раббы, хөкемеңне гамәлгә ашырыр өчен тәгаенләдең Син ул халыкны! Әй Кыяташым, җәза бирү өчен билгеләдең Син аны!
Аллаһы бит кеше затыннан түгел – ялган сөйләми Ул. Ул адәм углы түгел – Үзенең фикерен үзгәртми. Ул сөйләр дә эшен эшләмәсме?! Ул сүз бирер дә аны үтәмәсме?!
Аллаһыга дошман булган вакытыбызда Углының үлеме аркылы Аның белән татулашканбыз икән, инде бигрәк тә хәзер татулашкан хәлдә Углының тормышы белән котылачакбыз.
Сездә игелекле эш башлаган Аллаһы аны Мәсих Гайсә килер көнгә чаклы дәвам итәр һәм ахырына җиткерер дип инанам.
Гайсә Мәсих кичә дә, бүген дә һәм мәңгегә бер үк.
Аллаһы ялган сөйләми, ике нәрсә – Аның биргән вәгъдәсе һәм анты – һичкайчан үзгәрми. Алар безне, Аллаһыга сыенганнарны, киләчәктә көткән өметкә нык таянырга дәртләндерә.
Һәр игелекле һәм камил бүләк югарыдан, күк яктылыклары Атасыннан килә. Ул һәрвакыт үзгәрешсез һәм һичкайчан, борылып, караңгылык тудырмый.
«Мин – Альфа һәм Омега, – дип әйтә Раббы Аллаһы, – хәзер Бар, Булган һәм Булачак Зат, Чиксез кодрәт Иясе».
Мин – Альфа һәм Омега, Беренче һәм Соңгы, Башы һәм Ахыры.