Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




Малахи 3:2 - Изге Язма

2 Бу көнне кем кичерә алыр?! Ул килгәч, кем аягында басып калыр икән?! Ул бар нәрсәне яндырып-эретүче ялкын һәм чистартучы селте кебек булыр.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




Малахи 3:2
47 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

Сәдүм белән Гамураны, бөтен тирә-юньне күзеннән кичереп, шуны күрде: җир өстеннән һавага мич морҗасыннан чыккан сыман төтен күтәрелә иде.


«Әйе, көмеш шахталары бар, алтынны юып таба торган урыннар бар.


Әй Исраил, гомер бакый Раббыга өмет багла!


Мин, патша, Раббы фәрманын игълан итәм. Ул миңа әйтте: «Син – Минем углым, бүген Мин синең атаң булдым», – диде.


Төнге җырларымны искә төшерәм, үз-үзем белән сөйләшәм, күңелемдәге сорауларга җавап эзлим:


Көмешне мәгъдәннән аер, һәм көмешче аннан гүзәл савыт ясый алыр;


«Килегез, бергәләп уйлашыйк, – ди Раббы. – Гөнаһларыгыз куе кызыл төстә булса да, үзегез кардай ап-ак калырсыз; гөнаһларыгыз карасу-кызыл төстә булса да, үзегез ап-ак йонга охшарсыз.


Сионда гөнаһкярләрнең котлары алынды, имансызлар куркуга калды: «Дәһшәтле көйдергеч ут янында кайсыбыз яши ала?! Мәңгелек ялкын каршында кайсыбыз яши ала безнең?!»


Хуҗа-Хаким, хөкемен чыгарып, Үзенең утлы сулышы белән Сионны әшәкелектән арындырачак, Иерусалимдә түгелгән канны юып төшерәчәк.


Шуңа күрә, селте белән юынсаң да, сабынны күп итеп куллансаң да, гаебеңнең табы һаман күз алдымда Минем, – дип белдерә Хуҗа-Раббы. –


Мин сиңа каршы гамәл кылган көннәрдә син кыю булып кала алырсыңмы, һәм синең кулларың куәтле була алырмы икән?! Моны Мин, Раббы, әйттем һәм Үзем әйткәннәрне эшләячәкмен.


Гакыл-зирәклеккә ия булганнарның кайберләре газапларга дучар ителер: алдан билгеләп куелган вакыт әле җитмәгәнгә күрә, әлеге сынаулар аларга пакьләнү-чистарыну, сафлану өчен җибәрелер.


Шушы гаскәрен Раббы Үзе әйдәп барыр, кычкырып әмерен бирер. Аның фәрманына буйсынган гаскәр исәпсез-сансыз вә бик гайрәтледер. Раббы көне бөек вә дәһшәтле! Бу көнне кем исән кала алыр?!


Аның ярсуына кем каршы тора алсын?! Кайнап торган ачуына кем түзсен?! – Ут ялкыныдай ябырылган ачуыннан Аның кыялар җимерелә!


Шул өченче өлешне Мин утка салачакмын, көмешне чистарткан сыман чистартачакмын, алтынны сынаган кебек сынаячакмын. Алар Миңа табынырлар, һәм Мин аларга җавап бирермен: „Бу – Минем халкым!“ – диярмен, ә алар: „Раббы – безнең Аллабыз!“ – дип әйтер».


– Мич кебек кызган көн якынлашадыр; ул көнне барча тәкәбберләр вә яманнар саламдай дөрләп кабыначак, – ди Күкләр Хуҗасы Раббы, – тамырлары да, ботаклары да калмаячак.


Әмма алар сатып алырга дип киткән арада, кияү килеп җиткән. Кияүне каршылау өчен, барын да әзерләп куйган кызлар аның белән бергә туй мәҗлесенә киткәннәр, һәм алар артыннан ишек ябылган.


Аның киеме җир йөзендә һичкем шулай агарталмаслык, күз чагылдырырлык ак төскә керде.


Шимун аларны фатихалады һәм Баланың анасы Мәрьямгә: – Бу Бала Исраилдә күпләрнең егылуына һәм күтәрелүенә сәбәпче, Аллаһыдан килгән бер билге кебек булыр, ләкин күпләр аны кире кагар,


Шулай итеп, һәрчак уяу булыгыз, киләсе бәла-казалардан котылырга һәм Адәм Углы каршына килеп басарга көчегез җитсен өчен, дога кылыгыз.


Ындырдагы ашлыкны җилгәрер өчен, Ул кулына җилгәргеч тоткан; бодаен, аерып, келәтенә салыр, ә кибәген сүнмәс утта яндырыр.


Агач тамыры янында балта әзер ята: яхшы җимеш бирмәүче һәр агачны, кисеп, утка ташлыйлар.


Минем хакта кем шикләнми, шул бәхетле.


асылда Аны белмисез. Мин исә Аны беләм. Аны белмим дисәм, сезнең кебек ялганчы булыр идем; әмма Мин Аны беләм һәм Аның сүзен тотам.


Карагыз аны, үзегезгә Сөйләүчене кире какмагыз. Җирдә сөйләгән чагында кешеләр Аны тыңлаудан баш тартканнары өчен җәзасыз калмаган икән, күкләрдән кисәткәндә, Аңардан баш тартсак, без тагын да зуррак җәзага дучар булачакбыз.


Кәләшкә, кию өчен, ялтырап торган нәфис ак җитен тукымадан чиста кием бирелде. Ак җитен – изге кешеләрнең тәкъва эшләре ул.


Аның иярченнәрен үлемгә дучар итәрмен, шунда йөрәктәге уйларны, теләкләрне Сынаучы булуымны барча бердәмлекләр дә белер. Барыгызга да эшегезгә карап тиешлесен бирермен.


Аларның бөек ачу көне килде. Моңа каршы кем тора алсын?»


Мин аңа: «Әфәндем, син беләсең», – дидем. Ул миңа болай диде: «Алар бөек афәт кичереп килгәннәр. Киемнәрен Бәрәннең каны белән юып агартканнар.


Шушы вакыйгадан соң Бәйт-Шемеш халкы: – Әлеге Изге Аллаһының, Раббының хозурында кем тора алыр икән?! Ул бездән соң кем янына барыр? – дип, Кыръят-Ягаримгә үзенең илчеләрен җибәрде. Илчеләр, алар янына килеп: – Пелешет халкы Раббы сандыгын кире кайтарды. Килеп, үзегезгә алып китегез аны, – диде.


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ